ایمان و اعتقاد

ایمان و اعتقاد 

..

هر ایمان و اعتقادی، سال های سال طول کشیده است تا عده ای آن را باور کنند.

لازم نیست که ما آن اعتقاد را باور کنیم و یا رد کنیم،‌ مردمانی در جائی

با شرایط موجود خودشان به یک باوری رسیده اند و آن اعتقاد را دارند.

پس بگذاریم همه مردم، با هر باوری که دارند، به  دنبال پیروی از باور خود باشند.

هیچ کدام از مردم که به چیزی باور دارند، نمی توانند بگوید که باور من 

درست تر از بقیه است.

باور های مختلف، از سوی گروهی که به آن باور نرسیده اند و آن اعتقاد ها را 

قبول ندارند، مورد ایراد است و اشکال هائی بر آن باور می گیرند.

کار ما این نیست که دیگران را قانع کنیم که باور شان ایراد دارد و باور های شان 

از نظر ما نادرست است و اشتباه ها و یا غلط هائی دارد، بلکه درست است که ما، 

مزاحم باور آن دیگری نشویم و بگذاریم با آن چه که به آن باور دارند، مسیر زنده گی 

خودشان را بروند.

.

در این روز ها که زمان تولد حضرت عیسی مسیح است، در کشور های اروپائی و 

امریکا و کانادا و خلاصه کشور هائی که جمعیتی با بیشترین مسیحی ها را دارند، 

جشن و شادمانی هست و چند کانال تلویزیون برنامه های شاد برای تولد حضرت 

مسیح دارند و با شو های مختلف مردم را با خنده و شادی و موزیک های شاد، 

همراهی می کنند.

آیا این کار، یعنی شاد کردن مردم، ضرری به جامعه و یا دولت می زند؟‌

نه که نه

ولی در جای دیگری، چند تن از مردمان یک شهر که ده تن هم نمی شدند،‌ یک آهنگ

شاد را در بازار شهر اجرا کردند و حکومت فوری همه آن ها را دستگیر کرد و 

نوشت همه این عوامل، دستگیر شدند.

عوامل، آن طور که معمول شده است به خرابکاران یا عده ای می گویند که باعث 

ناراحتی و یا آزار دیگران و یا بر هم زدن نظم عمومی شده باشند. 

شادی کردن چند تن که کمتر از شمارش انگشتان دو تا دست هست، چه نا آرامی و

یا مزاحمتی برای دولت پیش آورده است که آن ها را دستگیر می کنند؟‌

.

چرا یک دولت با ساده ترین نشان از خوش بودن مردم، مخالفت می کند؟‌

وظیفه دولت ها فراهم کردن وسایل آسایش و رفاه مردم هست، آن دولت که 

مزاحم مردم هست،‌ پس دولت آن مردم نیست، بلکه دشمن مردم هست.

وظیفه مردم هم که در برابر دشمن روشن است.

.

می توان

..

می توان ، بر غصه خندید

از خوشی ها ، بر نوشت

می توان غم را برون کرد

وز غم ِ دوران خمیدن ، بد نوشت

می توان با غصه خندید

بر غبار ِ غم نوشت

شادی است بر نوع انسان سرنوشت

.

شادی از خدمت ، رهی انسانی است

غم به دل انباشتن ، هست کار ِ زشت

می توان از داشتن ها ، سخن گفت

با خط لب، خنده بر چهره ، نوشت...

..

سوز

۰۲ دی ۲۵۸۲ شاهی -  23.12.2023

جهانی برای همه، بچه ها

 جهانی برای همه 

بچه ها

..‫

‫بچه هایه کوچک سه، چهار، تا پنج شش ساله‫، تویه محوطه یه مجموعه ای از

۲۱ ساختمان‫ شامل حدود ۲۵۰ خانه، بازی میکردند‫. گاهی یکی می آمد 

سوی مادرش، آبی میخورد ‫و می رفت. یا فقط می آمد پیش مادرش و دوباره 

می رفت، شاید میخواست مطمئن شود که‫ ‫مادرش دم دست است، و با عجله به 

بازی شان برمیگشتند . 

گویا مغناطیسه بازی، آنها ‫را بطرف خود می کشید‫. 

‫دو تا سیاه پوست مو فرفری، دوتا چینی ژاپنی زرد پوست، سه چهار تا تیره پوست‫

‫مو تیره که دو تا شان مو فرفری بودند و اون یکی ها مو صاف و چهار پنج تا هم 

مو بور و سفید پوست بودند. 

هدف بچه ها بازی بود و رنگ پوست یا رنگ مو، فرفری بودن مو ها، یا 

نوع لباس و رنگ کفش، هیچ کدام قابل توجه و اهمیت برای بچه ها نبود. 

برای بچه ها همراهی و هم رای بودن و هم بازی بودن برای یک

نوع بازی مهم بود و نه رنگ پوست و نه حتی پسر یا دختر بودن

همراه و هم بازی.

.. 

سوز  

۱۳ امرداد ۱۳۸۷ -  03.08.2008 

بایزید بسطامی

 بایزید بسطامی 

.. 

نوشته اند که مادر بایزید، قبل از خوردن لقمه نانی، جویا می شد که گندم این 

نان از کجا آمده است؟ 

مبادا که از گندم همسایه بدون اطلاع یا رضایت او، به گندم های مزرعه ما، 

آمده باشد و حرام به حساب آید. 

خب اگر چنان بوده است که گفته اند، پس خود بایزید با کوشش خودش در 

بالا رفتن درجه های عرفانی اش، نقش سازنده ای نه داشته است.

بلکه به نوعی، ساخته شده ، پایه ریزی و پیش سازی شده بوده است، و  

آن چنان می بایست عمل می کرد که کرد.

در باره شیخ ابوالحسن خرقانی، گویند که وقتی بایزید به دیار خرقان رسید، 

نفس ها کشید و گفت بوی یار می آید، در حالی که شیخ ابوالحسن،  

حدود صد و بیست سال پس از این گفتار بایزید، در خرقان، به دنیا آمد.

پس شیخ ابوالحسن نیز از خود و به سعی و تلاش خود، به آن درجه از عرفان 

نرسیده است، بلکه به وجود آمدن او برنامه ریزی و پیش بینی شده بود 

و چنان پایه ریزی و پیش سازی شده بود که نشان داد.

یا مولوی بلخی وقتی با پدرش از نیشابور گذر می کردند، عطار به پدر 

مولانا گفته بود که در پیشانی فرزند تو، آینده ای درخشان می بینم. 

.

تولد های حضرت موسی و حضرت عیسی و حضرت محمد (ع) هر کدام 

داستانی دارد که از زمان های جلو تر، آمدن شان، پیش گوئی شده بوده است. 

پس به خود باز نامده بودند که خودشان، خود را به سازند، بلکه 

چنین ساخته شده بودند.

. 

آن چنان که بچه گنجشک نمی تواند قناری یا بلبل هزار آهنگ بشود. 

آیا اگر گنجشک، از بامداد تا شامگاه تمرین کند، می تواند چون قناری بخواند؟ 

نه که نمی تواند، 

بایستی آن چنان گلو و حنجره ای را داشته باشد تا بتواند چون قناری چهچه به زند. 

. 

این بزرگ مردان نیز چنان ساخته شده بودند که نشان داده اند، و بزرگی 

و نام آن ها، درک و معرفت آن ها، با سعی و تلاش خودشان ساخته نشده است، 

بلکه آن ها را چنین قالب ریزی کرده و یا چنین فرستاده بودند. 

یعنی مایه و پایه برای چنین درک و معرفتی، از پیش در آن ها قرار داده شده بود.

.

بایزید از خود نبودی بایزید

مادرش او را چنین آورد پدید

تخم او پاک می بود از، جد و پدر

گندم، از جو کاشتن، ناید پدید 

.. 

سوز

۳۱ خرداد ۲۵۸۲ شاهی - ۱۴۰۲ هجری   

21.06.2023 

.

اسرائیل و فلسطین، جهانی برای همه

 اسرائیل و فلسطین

جهانی برای همه

..

آقا، بیائید بدون نظر یک طرفه و بطور منطقی، به اختلاف بین اسرائیل و فلسطین

نگاهی بکنیم.

در زمان های دور و قبل از میلاد مسیح و قبل از تولد حضرت موسی، قوم یهود،

به هر علتی در مصر بودند و فرعون مصر ایشان را به صورت برده و یا با فشار

زیاد به کار وادار می کرد، که حضرت موسی این قوم را از مصر نجات داد و

به سوی اورشلیم رفتند.

خداوند، به گفته های کتاب مقدس، قوم یهود را، از راه مستقیم و نزدیک تر و

کوتاه تری که از میان سرزمین های فلسطین می گذشت، هدایت نکرد، بلکه

به قوم یهود، گفت که سرزمین فلسطینی ها را دور بزنند و از بیابان ها

بروند که مبادا جنگ بین یهود و فلسطینی بشود و قوم یهود پشیمان شده و به

مصر بازگردند.

راه بین مصر و اورشلیم یعنی راه بین دو نقطه، از ساحل کنار دریا بود،

ولی بین مصر و اورشلیم سرزمین فلسطینی ها بود.

و آن چه مسیر بازگشت قوم یهود از مصر به سوی اورشلیم بوده است،

نه از راه کوتاه و مستقیم و از میان فلسطینی ها، بلکه راهی مانند حرکت

در روی قوس دایره ای با زاویه ای حدود ۲۴۰-۲۳۰ درجه و از راه

طولانی تر روی محیط دایره، از نقطه ای به نام مصر، به سوی نقطه ای

به نام اورشلیم بوده است.

یعنی قوم یهود می توانست از مصر تا اورشلیم را با زاویه ای در حدود

 ۱۲۰-۱۳۰ درجه را روی پیرامون دایره حرکت کند که نزدیک تر بود.

.

خب نام سرزمین فلسطینی ها در کتاب مقدس بوده است و خدای قوم یهود هم،

محل زنده گی و وجود فلسطینی ها را تایید کرده است که  به قوم خود

گفته است که از میان آن ها عبور نکنید و سرزمین فلسطینی ها را دور

بزنید اگرچه راه شما طولانی تر می شود.

.

پس بایستی زیاده خواهی ها و زورگوئی ها را کنار گذاشت و با مردم

کشوری به نام فلسطین، با صلح و آشتی و حسن هم جواری، یعنی

رفتار مناسب و دوستانه، مانند دو کشور همسایه، اختلاف های مرزی

شان را بررسی کنند و به توافق برسند.

.

خدای قوم یهود، سرزمین فلسطین را به رسمیت شناخته است و حالا

بنده هایش یعنی قوم یهود، سرزمین فلسطین را انکار می کنند، چرا؟

..

سوز

۱۰ آبان ۲۵۸۲ شاهی – ۱۴۰۲ هجری

01.11.2023

دل شیدا

دل شیدا 

.. 

مولوی می فرماید:‌ 

.

ما را به چشم سَر مبین

ما را به چشم سِر ببین

آن جا بیا ما را ببین

کان جا سبکبار آمدم

.

حضرت مولانا

.... ....

.

.

دل ِ شيدا

..

ديدم تو را با چشم ِ سَر

زان پس شدم من در به در

دل گشته است، شيداى تو

پندم، نمى دارد، اثر

..

سوز

١٨ امرداد ١٣٩٧- 09.08.2018

.

اگر من خدا بودم

 اگر من خدا بودم 

.. 

اگر من خدا بودم، نمی گذاشتم یک انسان از گرسنگی بمیرد 

نمی گذاشتم یک نفر از سرما و نبود گرما یخ بزند. 

برای همه مردم در هر کجا که بودند خورد و خوراک در دسترس شان 

قرار می دادم، تا آنقدر گرسنه نباشد که حق یک انسان ضعیف را 

پامال کنند تا خودشان به نان و نوائی برسند. 

فکر انسان ها را بر پایه ای بنا می کردم که همواره آماده به کمک 

به دیگران باشند، نه اینکه امکانات دیگران را دزدیده برای خود بخواهند. 

 

نمی گذاشتم یک نفر بخاطر منافع خودش، انسانهای دیگر را 

تحت کنترل خودش بگیرد و از آنها برای زیاد کردن مال و دارائی 

های خودش استفاده کند و در مقابل، پول بخور و نمیری به 

آنها بدهد و از این راه ثروت خود را زیاد کند.  

..

سوز 

۳۱ تیر ۱۳۹۱ -  21.07.2012 

خدا به این خوبی!

خدا به این خوبی! 

..

  

.

 ....

این جوری ها هم که می گویند... خدا خیلی هم خوب نیست ها...

.

کجاش خوبه وقتی که میلیون ها آدم در طول هزاران سال به دست پادشاه ها که

لشکر کشی می کردند، کشته و اسیر و بی خانمان می شدند.

می توانست عقیده اون پادشاه ها را عوض کند.

کجا خوب است وقتی که یک حاکم ظالم سال های سال با جنایت و خیانت به مردم

بر صندلی ظلم اش تکیه می زند و هر کاری که دلش می خواهد می کند ولی خدا

فقط تماشا می کند، و اون مردم همه اش به خدا التماس می کنند، ولی خدا هیچ کاری

نمی کند و همه دعا ها و نفرین ها باد هوا می شود.

اونوقت پامنبری ها و عمله و اکره های همون حاکم، مردم را به صبر دعوت می کنند.

و داستان های دروغی از پاداش خدا به صبر کننده ها برای مردم می سازند.

یک پیر زنی می گفت که صبر کوچک خدا چهل سال است!

خب ننه جان بعد از چهل سال صبر کردن که دیگه اگه اون چیزی هم که باید بدهد

که دیگر بدرد نمی خورد.

.

چند سال پیش در سونامی در شرق آسیا، یک دفعه سیصد هزار نفر با موج های آب

دریا به ساحل، جان دادند و مردند. خب خدا می توانست با یک اشاره جلوی موج

را به ساحل بگیرد و این همه توریست از جاهای مختلف دنیا و مردم محلی را نجات

بدهد، آیا همه آن مردم که آن جا بودند گناهکار بودند؟

.

خدا می توانست بمب اتمی را در ژاپن از کار بیندازد که یک دفعه دویست سیصد هزار

نفر آدم جزغاله نشوند، آیا در میان آن همه آدم، دو تا آدم مومن نبود که به خاطر آن ها

که شده جلوی این فاجعه را بگیرد؟

.

یا در همین افریقا، خشک سالی و قحطی و گرسنه گی تمام قاره را فرا گرفته است.

برای خدا کاری ندارد که باران های به موقع بفرستد، علف و گیاه سبز شود و پرنده

و چرنده زیاد شوند و مردم از گرسنه گی نجات پیدا کنند.

.

ولی خدا، خدایی که ما می خواهیم اون جور باشد که ما می خواهیم...

«مهربان و رحیم و کریم و بخشاینده و»...

فقط تماشا می کند و اگر مردم خودشون به مردم دیگر کمک نکنند، این خدای

خوب و قادر و توانا و مهربان... کاری برای مردم نمی کند.

..

سوز

۲۷ دی ۱۳۹۹ -  16.01.2021