بی پول
..
من از چشمان ِ زیبای ِ تو خواندم
که اینِ بی چاره را ، سرگردان ِ عشق ، خواهی
ز ِ بخشش از قلب پر رویات ، همی دانم ،
تو نامم را ، به این زودی ، نمی خوانی
.
تو در اندیشه ات یک حاکمی زیباست ،
به سان سرو ِ شیراز ، خوش قد و بالاست ،
گر ندارد ولی ، قد و ، بَر و ، روئی
زر و سیم ِ فراوانش ، توشه یه فرداست
.
یا که پسر ، ز ِ تاجر ِ ولایت بود
ز ِ باغ و حَشَم ِ باباش حکایت بود
گر شدی عروس درین خانه
اسباب ِ خوشی و رفاه ضمانت بود
.
ز ِ من ِ تهی دست و «جیب خالی»
چه خانه و چه فرش و چه امکانی
نان ِ خشک ، با عشق هم گلو گیر است
بگفتی یو به ناز ، ز ِ من «کشیده دامانی»
..
سوز
24 خرداد 1390 – 14.06.2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر