ای انسان

ای انسان

..

بلندای کوه ها، به غرور تو نمی رسد

آنگاه که بر قله ایستاده ای، بالاتر از کوهی

دامنه های کوه، به شمارش قدم های تو نمی رسد

گام های تو، از درازای زمین خاکی بیشتر است و

گاهی زمین، بایستی گام های تو را دو باره و سه باره

شمارش کند

پهنای دریا های بزرگ، برای تو، کناره ها دارد

و بی پایان نیست

محبت و فداکاری های تو، از عمیق ترین دریاها،

عمیق تر است

گذشت و چشم پوشی های تو را، هیچ چیزی در جهان،‌

برابری نمی کند

صبر و تحمل های تو، بیش از هر چیزی در جهان است

.

ای انسان

انسان بودن ِ خود را، با زیاده خواهی، بی ارزش نکن!

..

سوز

۱۵ اَمرداد ۲۵۸۳ شاهی -  ۱۴۰۳ هجری

05.08.2024

عشق، مرز نمی شناسد

 عشق، مرز نمی شناسد

...

.

این عکس زیبا نشان می دهد که عشق، مرز نمی شناسد.

.

در حالی که دولت ها،‌ برای شرکت های بزرگ جنگ ها را پیش می برند،‌ ولی

مردم، خواستار صلح و آرامش هستند و می خواهند که زنده گی کنند، و نه جنگ.

.

این دو جوان اسرائيلی و فلسطینی در کنار پرچم های کشورشان، بوسه ای از عشق

 را باهم رد و بدل می کنند و دوستی و محبت را به هم ابراز می کنند.

.

دولت های شان باهم در جنگ هستند، ولی مردم عادی، با دو مذهب مختلف، از دو

کشور مختلف، به همدیگر علاقه نشان می دهند و با سختی های موجود، از بالای

دیواری که آن ها را از هم جدا کرده است، عشق شان را به هم نشان می دهند.

..

سوز

۲۹ امرداد ۲۵۸۳ شاهی - ۱۴۰۳ هجری

19.08.2024

بهشتم آمدم در خواب

بهشتم آمدم در خواب

..

صبح داشتم از خواب به بیداری می رسیدم، که کمی خود را در خواب و بیداری

نگه داشتم و رویای بهشت را دوباره مرور کردم که یادم به ماند.

ساعت را نگاه کردم، حدود ۰۹:۲۲ دقیقه بود. دیشب تازه حدود ۲ نیمه شب

روی تختخواب دراز کشیدم.

در خواب می شنیدم که در بهشت هستم و داشتم یک کشوئی را بیرون

می کشیدم و دوباره به سر جایش هول می دادم.

کشوی بالای کمدی بود که در راهرو یا دراتاق می گذارند و در پائین آن

لباس یا ظرف و ظروف می گذارند، بلندای کمد، تا زیر سینه بود.

.

جنس کشو، از بلور سفید بود یا مثل بشقاب یا پیشدستی های فرانسوی بود

که به نظر چینی هست ولی از بلور و شیشه است.

کشو برق می زد و خیلی زیبا دیده می شد.

در یک نظر کمد مشابه چوبی را در نظر آوردم، و به نظر می رسید که

از نوع چوبی اش زیبا تر است.

همه جا روشن و خوش بو و رویائی بود.

.

چیز دیگری از بهشت یادم نیست، ولی خب می شود در رویا هایم، 

آن را آن جوری که می خواهم بسازم و دل به آن خوش کنم که:

بهشت چنین جائی هست.

.

در بهشتی که نباید کار کنی و خورد و خوراک فراهم است و

آن چه را بخواهی، جلویت حاضر می شود. یک عده ای که

اندام زیبائی ندارند، مثل من، با لباسی سبک و راحت، خود را

مورد پسند تر نشان می دهند و یا با تن پوش ها، بد نما های

بدن های خود را می پوشانند که برای دیگران آزار دهنده نباشد.

.

یک خانم مومن و نماز خوان و کمی چاق و یا پیر، که گوشت

های بدنش در جا هائی، زیادی هست، به نظر نمی رسد که

در بهشت، به یک  خانم زیبا رو و مانکن تبدیل شود.

و یا یک مرد شکم گنده و پشمالو یا پیر و خمیده، ناگهان به

یک ورزشکار و قهرمان زیبائی اندام تبدیل شود.

.

این گروه زمینی های کج و کوله، لباس می پوشند

و مردان خوش بدن و خانم های زیبا رو، نیمه لخت

به دل بردن و عشوه گری مشغول هستند.

.

 و چون اون زیبایان، برای خدمت به ما مردم و برای

پاداش ما در رفت و آمد هستند، هرکدام را که اراده کنی،

در کنارت هستند و هرچه می خواهی انجام می دهند.

.

خورد و خوراک که هست، خونه و باغ هم که هست،

مردان و زنان خوش اندام و زیبا رو و دلبر که هستند،

پس می ماند چند همدل و همزبان که با اون ها سخن

بگوئی و از کارهای خوبی که کرده ای یادت بیاید و

داد سخن بدهی، شاید یک کمی هم زیاد تر از آن چه

که بوده بگوئی و یا به خالی بندی های دیگران گوش دهی.

.

دیگه توی بهشت، چکار می شود کرد؟

کسی که به کمک احتیاج ندارد که خودت را با کمک

کردن به دیگران مشغول کنی.

اگر دکتر عمومی بوده ای و یا جراح، اون جا دیگر

کاری برای انجام دادن نداری.

اگر برق کار بودی و یا نجار و یا بنا و معمار، باز هم

اون جا کاری نداری، بهترین دیوار ها و بناها در آن جا

هست و احتیاج به تعمیر و درست کردن ندارند.

خیاط و آشپز هم اون جا بیکار می شوند.

هر لباسی که آرزو کنی فوری در جلویت ظاهر می شود

هر خوراکی که هوس بکنی درجا جلوی چشم قرار می دهند.

.

حاجی بازاری ها هم اون جا دیگه براشون خسته کننده می شود.

جنسی نیست که اون ها خریداری کنند و کمی بیشتر از قیمت

خرید به دیگران بفروشند و پولدار بشوند.

.

به نظر می آید که می ماند یک برنامه ورزشی و  روزانه که

با دوستان و همدلان چند تائی با هم مشغول باشید تا زمان

خوردن ناهار و شام بشود.

نمی دانم اونجا در بهشت، فیلم های سینمائی هم هست که

با تماشای فیلم های گوناگون خود را مشغول کنیم؟‌

.

پس چکار کنیم؟

شاید بشود جدول حل کرد و یا «سوودوکوو» بازی کرد.

به نظر نمی آید  که در بهشت، بازی تخته نرد و شطرنج

مثل بعضی جاهای روی زمین، ممنوع باشد.

می شود تخته بازی کرد، کُرکُری خواند و تاس ریخت.

.

آهان تازه به فکرم رسید، اون جا هم اگر تابلت و تلفن موبایل

داشته باشیم که دیگه وقت کم میاوریم و حوصله مون سر نمی رَوَد.

.

با بچه ات که صحبت می کنی، یک صدای دیلینگ کوچک

می آید و دختر خانم، یا آقا پسر، در حالیکه سرش را برای

حرف های شما تکان می دهد، نگاهی به اون موبایلش

می اندازد و یک دفعه تکان دادن های سرش از حرکت می ماند

یعنی که شش دانگ حواسش را موبایل با خودش برد، قلب ما

می خواهد از جایش در بیاید که چی شد؟ نگران می شویم، ولی

باز دوباره به سوی شما نگاه می کند و تند تند سرش را تکان

می دهد که یعنی ادامه بده، چیزی نبود، دارم گوش می دهم.

.

پس همون...، خدا می خواست که مردم با موبایل و تابلت آشنا بشوند

بعدش دنیا را به آخر برساند که مردمی که به اون دنیا می روند

بلد باشند چکار کنند.

اون قدیمی تر ها هم که موبایل ندیده اند و با شعرهای سعدی

و حافظ حال می کردند، از جدید تر ها، کار کردن با موبایل

را یاد می گیرند و... پس برو به ریم...

یک بهشت پر از حوری و چای و قوری و موبایل و مردم

سر در موبایل...

راستی اونجا در بهشت، قهوه از برزیل می آورند یا اکوادور

چای از لاهیجان هست یا از سیلان؟‌

از اون حرف ها هست ها...

خب گفتی که هرچی آرزو کردی جلویت ظاهر می شود، که.

خب آره، نگرانی هست دیگه، پس هیچ چی، فکر شو نکن،

فکر همه جاش رو کرده اند، خوش باش.

راستی، هرکی می تونه بهشت خودش را داشته باشه،

همون جوری که دوست داره، با اون شکل و رنگی که

دوست داره حوری هایش باشند، و هم زبان هایی که

دوست داره داشته باشه، هیچ نگران نباشید.

خیالتون تخت ِ تخت.

..

۱۴ اَمرداد ۲۵۸۳ شاهی -  ۱۴۰۳ هجری

04.08.2024

اگر جنگ سرد نبود

اگر جنگ سرد نبود

..

فرض می کنیم که ایده ای به نام کومونیزم و کشور هائی به نام کشور

کومونیستی مانند اتحاد جماهیر شوروی و چین کومونیست نبود...

در آن صورت، دیگر احتیاجی به پیمان ناتو و سیتو و سنتو نبود که

یک نوار حفاظتی به دور شوروی کومونیستی تشکیل دهند برای نگهبانی

از دنیای به اصطلاح آزاد و کشور های همسایه شوروی و چین، از ژاپن

تا هندوستان با «پیمان سیتو» و پاکستان و ایران و ترکیه با «پیمان سنتو»

و کشورهای از ترکیه تا شمال اروپا با « پیمان ناتو» نمی بایست جزو

پیمان های دفاعی باشند و در زیر نظارت و نفوذ امریکا و انگلیس نمی بایست

سیستم دفاعی خود را تنظیم کنند و از امریکا و انگلیس اسلحه و رادار و

وسایل جنگی دیگری را خریداری کنند.

در آن صورتی که کومونیزم و کشور کومونیستی وجود نداشت، به نظر

می رسد که می شد جهانی آرام با صلح و صفا و دوستی بین کشور ها 

و ملت ها داشته باشیم.

.

حالا فرض می کنیم که...

عده ای پولدار که کار نمی کنند، دور هم نشسته اند و با هم فکر می کنند

که چطوری پول در بیاوریم، پس با تبلیغ و بزرگ کردن ایده های چند

دانشمند و فیلسوف، چند تائی را پیدا می کنند که طرفدار ِ عقیده و

سیستم کومونیستی هستند، پس آن انقلابی ها را با پول هائی که برای شان

از جا های مختلف فرستاده می شود، کمک می کنند، تا کشوری با

ایده های کومونیستی به وجود آید و با مدیا هائی که در اختیار دارند،

ایجاد یک کشور کومونیستی را در ذهن مردم جهان جا می اندازند

و با پول های مخفی که در بین عده ای طرفدار کومونیزم پخش می

کنند، شورش های خیابانی به نفع کومونیزم راه می اندازند و زمینه

و کار برای پیاده شدن ایده ای کومونیستی، از هر سو آماده می شود.

.

کشور کومونیستی ایجاد شد و حالا نوبت تبیلغ بر ضد کومونیزم است

که با سرمایه داری مبارزه می کند، ولی سرمایه داری نماینده ای از

آزاد بودن مردم و دموکراسی و جهان آزاد است، چون در کشور

کومونیستی، کسی اجازه ندارد رادیوی دو موج داشته باشد، زیرا

گفته می شود که از راه گوش کردن به رادیو، مردم کشور های

کومونیستی، فریب سرمایه داران ضد کارگر را می خورند و

از راه انقلاب کارگری منحرف می شوند.

تئوری برای انقلاب کارگری، انقلاب توده ها هست، یعنی انقلاب

بیشترین مردم که فقیر هستند و حالا حکومت کارگری و فقیران

می خواهد که مردم را به رفاه و آسایش برساند.

آن چه که از حکومت کومونیستی برای مردم در طول هفتاد سال

دیده شد، فقر عمومی، عقب مانده بودن از صنعت و علم و هنر

بود. تنها هنر برجسته در حکومت کومونیستی، یک باله بود که

آن هم در زمان غیر کومونیست بودن نوشته شده بود.

در طول هفتاد سال حکومت کومونیستی، یک شاعر یک نویسنده

یا یک هنرمند بزرگ پیدا نشد، چون همه مردم فهمیده و باشعور

و با استعداد را با برچسب مخالف انقلاب، از بین می بردند.

در طول این هفتاد سال حکومت کومونیستی، غرب یا دنیای آزاد

یا به عبارتی امریکا، مظهر دنیای آزاد، با نشان دادن تهدید شوروی

مظهر کومونیزم، اعتبار های بزرگ را به تصویب مجلس ها رساندند

که سلاح های مقابله با کومونیزم و شوروی را بسازند که در مقابل

خطر کومونیزم، ضعیف نباشند.

.

در یک برنامه در مورد جنگ ویتنام گفته شد که حدود نُه میلیون تُن

بمب روی ویتنام ریخته شده است، یعنی عدد نُه با نُه تا صفر جلویش

می شود کیلو.

برای هر کیلو بمب، چقدر پول از دولت امریکا گرفته شده است.

تازه فقط پول بمب ها به تنهائی نیست، پول حمل و نقل این بمب ها

از کارخانه به ارتش امریکا، هزینه و سوخت و هواپیمای حمل این

بمب ها از انبار و فرودگاه تا محل پرتاب بمب به دشمن، هزینه پرسنل

و خرج وسایل جنبی و آماده سازی و... چندین هزینه ای دیگر...

.

گفته شد در جریان جنگ سرد و آماده سازی برای ناو های هواپیما بر،

۱۵۰۰۰ نوع کالا از سوی شرکت ها برای ساخت هر یک ناو

فرستاده شد که در حدود ۱۴ فروند، ناو هواپیما بر ساخته شد.

بی چاره آن سربازان و کادر نظامی که می بایست چند ماه در این ناو

ها به دوراز خانواده و بچه ها در خدمت و کاربری ناو ها باشند.

.

کشور های اروپائی هم به نوبه خود، به کشور های آزاد و مخالف

کومونیزم، اسلحه های جنگی مواد انفجاری و ماشین های جنگی،

رادار برای کشف هواپیما و هواپیما های جنگی فروختند.

.

رنگ و بوی کومونیزم که کهنه شد و کشور های کومونیستی از

هم پاشیده شد، اسلام گرائی افراطی از افریقا و آسیا تند و تند از

زمین جوشید.

در عراق و سوریه و افغانستان گروه های اسلامی قدرت پیدا

کردند و خشونت اسلام را به جهانیان نشان دادند و در افریقا

چندین اسلامی گرای افراطی دختران را می دزدیدند و درس

خواندن دختران را گناه به حساب می آوردند و خلاصه با این

تئوری اسلامی های افراطی در خاورمیانه و افریقا آشوب

به وجود آوردند و از آب گل آلود ماهی گرفتند.

.

در ایران حکومت اسلامی همه پیشرفت های مدرن قبل از

انقلاب را انکار کرد و کارخانه های صنعتی را به تعطیلی

کشاند و مردم را به زنده گی با روش ۱۴۰۰ سال پیش دعوت

می کرد.

انقلابی های ایران با تمام دنیا سر جنگ داشتند و به همه کشور

های همسایه به هرکدام نوعی، بد و بیراه می گفتند و امریکا

ستیزی شعار اصلی آن ها بود که با اسرائیل ستیزی همراه شد

و گاهی هم به انگلیس ستیزی، می پرداختند.

.

با نشان داده شدن ایران به عنوان یک حکومت افراطی و زیاده

خواه و طالب بمب اتمی و دشمن عرب ها، توانستند به عرب ها،

صد میلیارد و صد و بیست میلیارد و در آخر پانصد میلیارد دلار

اسلحه بفروشند.

.

از جنگ سرد به جنگ سبز «اسلامی افراطی» روی آورده شد.

.

این تاجران پول دوست و سیری ناپذیر، برای شان جان مردم،

کشته شدن مردم، بی خانمان شدن مردم، هیچ اهمیتی نداشته است

و فقط آن چه در نظر داشته اند، پول در آوردن است، با هر روشی

و از هر راهی که ممکن است.

.

آرزومندیم که پول دارهای جهان، روشی دیگر برای پول در آوردن

پیشه کنند، اگرچه کمتر از درآمد فروش اسلحه های جنگی هست،‌

ولی باز هم درآمد است و در راهی انسانی و صلح آمیز به دست

می آید که از نظر اخلاقی باعث نکوهش نباشد.

..

سوز

۲۰ تیرماه ۲۵۸۳ شاهی -  ۱۴۰۳ هجری

10.07.2024