چه کسی کمک خواهد کرد؟‌

چه کسی کمک خواهد کرد؟‌

سوگنامه برای وطن

..

مردم ایران در فشار

و تبلیغ مذهبی برقرار

دشمن در لباس ایرانی در کنار

و دوست داران وطن بی قرار

.

از گفته های ایرانی های خارج از کشور که در هر شهری

چند تن از آنان کارهای جمهوری اسلامی ایران را تایید می کنند،

چنین بر می آید که گسترش و پخش بودن عوامل جمهوری اسلامی

بسیار زیاد است.

به وسیله مدیا های ایرانی، آن چه که در ایران انجام می شود را به نحوی

به شوخی های مختلف پیش مردم مسخره و عادی جلوه می دهند،

در مدیا های خارجی، آن چه که در مورد حکومت شاه

به عنوان رعایت نکردن حقوق بشر، بزرگ می کردند،

در هیچ کدام از مدیا های خارجی بزرگ نمائی نمی شود

و اگر هم خبری از آن خلاف ها و نادرستی ها و قانون شکنی ها و

زیر پا گذاشتن اصل های حقوق بشر بیان شود، به مقدار بسیار کوتاه و

جزئی بیان شده و تکرار نمی شود.

امریکا در ظاهر با ایران و حکومت ایران دشمنی نشان می داد، ولی

از زمان کارتر چهار سال، ریگان هشت سال، بوش پدر چهار سال،

و پس از آن کلینتون، بوش پسر، اوباما هرکدام هشت سال یعنی حدود

چهل و سه سال... اگر دستور کندی را به «سیا» در مورد جایگزین کردن

آقای خمینی به جای شاه را «حدود هفده سال» حساب نکنیم... در پشت پرده،

با سران حکومت اسلامی ایران همکاری داشته اند و همه این رئیس جمهور

های امریکا گفته اند که با مردم ایران هستند و مردم ایران را از حکومت جدا

دانسته و طرفداری خود را از مردم ایران اعلام کرده اند.

.

ولی در عمل دیده شد که بی منطق بودن سران حکومت ایران و گاهی

تروریست پرور خواندن مسئولین جمهوری اسلامی به نفع حکومت

امریکا و کشور های صنعتی و بزرگ از شرق و غرب سابق بوده است

و با این ببر کاغذی که درست شده است، همسایگان ایران را ترسانده

و به مقدار بسیار زیاد، اسلحه و وسایل جنگی و دفاعی به همسایگان ایران

فروخته اند و به عنوان حمایت از آنان در مقابل دشمنی چون ایران، با همسایه

های ایران همکاری کرده اند و بطور عملی در همه کارهای آن همسایگان

در مقابل ایران دخالت و تاثیر داشته اند.

.

ایران در چهل سال قبل، می شود گفت که صنعتی ترین کشور در خاورمیانه بود.

آن چه که بر ایران رفته است، در زمان این چهل سال، به هم ریختن سیستم آموزش

در دانشگاه ها و مدرسه ها و از علوم زمان به علوم دینی توجه داشتن را پیش

گرفته اند. در زمینه های دیگر، تعطیل شدن کارخانه ها،  

از بین رفتن کشاورزی و جنگل ها و به باد دادن منابع آبی و تبدیل دریاچه ها

و تالاب ها به شن زار های تولید کننده ریزگرد ها هست که با وزش باد در

آن جا ها، توفان ریزگرد و یا در آذربایجان توفان نمک درست می شود.

مردم ایران در این زمینه و برای جلوگیری از نابود شدن کشورشان، چه می توانند

بکنند؟‌

نیروهای امنیتی با شنود های تلفنی و موبایلی از مردم که تکنیک آن را از کشور های

بزرگ گرفته اند و یا خریده اند، کنترل همه چیز مردم در دست شان است.

اگر تظاهرات بر خلاف میل حکومت انجام شود با دوربین های مدرن که از فاصله

چند صد متری در جاهای بلند بطور دائم و یا موبایل و موقت قرار دارند، شناخته

می شوند و به سرعت دستگیر شده به عنوان های مختلف در زندان ها هستند و یا

حذف فیزیکی شده اند، یعنی هیچ حرکتی از سوی مردم نمی تواند کاری انجام دهد.

از سوی دیگر با بلند گو های مختلف با دانشمندان و سخنگویان دلسوز نمای مردم

تفسیرهای بی سر و ته می کنند و بسیاری از آن ها می گویند مردم خودشان بایستی

از خود حرکتی انجام دهند و بعضی دیگر می گویند مردم همان حکومتی را

دارند که لایق آن هستند.

آیا در واقع لیاقت مردم ایران، این حکومت عقب افتاده و به دوران هزار و چهارصد

سال پیش برگشته است؟

با اندوه بسیار دیده می شود که منافع جمعی و کلی که کشور های بزرگ از وجود

این حکومت دارند، آن کشورها را به حمایت آشکار و پنهان از حکومت اسلامی نمای

ایران کشانده است و آن که سرش بی کلاه مانده است، مردم ایران هستند...

کشور های مختلف بزرگ، برای بندر ها و ماهیگیری و صنعت نفت و غنی کردن

اورانیوم و خرید خاک ایران و فروش اتوموبیل و قرارداد های بسیار دیگری که

با حکومت بسته اند، و بسیاری از آن قرارداد ها برای مردم ناشناخته هستند،

هر کدام به گونه ای دارند از قرارداد با ایران سود می برند.

برای مردم ایران روضه امام حسین (ع) را می خوانند و مردم را به گریه

می اندازند که آن راد مرد شجاع در آن صحرا ندا می داد که

«هل من ناصر یَنصُرُنی»

یعنی آیا کسی هست که به من کمک کند؟

حالا خود مردم ایران از چه کسی باید کمک بخواهند؟

حالت مردم ایران، مانند این است که یک آهوی بزرگ و چاق و چله که

در میان چند گرگ که در حال دریدن اش هستند،

بخواهد از یکی از آن گرگ ها کمک بگیرد...

..

سوز

۱۶ تیر ۱۳۹۹ -  06.07.2020

شاد زی

شاد زی

..

فردا که شود، چه کار ز ِ فردا بکنیم

فردا نشده، چه کار درجا بکنیم

هر چیز ز ِ دل خوشی، که در دست ات هست

با قِر به کمر، دوباره اجرا بکنیم

..

سوز

۰۳ خرداد ۱۳۹۹ -  23.05.2020

.

زنده گی اینه؟‌

زنده گی اینه؟‌

..

آره، این زنده گیه

همین، یه کم لوبیا بریزی تو پیاله

یه کم لیمو و روغن زیتون بهش بزنی 

با یک قاشق مربا خوری، دو سه تا، دو سه تا

از اون پیاله برداری و بخوری

یک لیوان شراب، یا یک لیوان آبجو

بکشی بالا و بعدش، اَ ه ه ه ه بکنی

دوباره مزه لوبیا با مزه ترش و شیرین

بعدش  هم یک زمزمه ای از آهنگی 

هرچه باشه...، آهنگی که اون موقع خودش میاد

حالا اگر رو حوضی هم باشه که نبایستی ردش کرد

اون آهنگ، اون موقع حال میده

زمزمه کن و خجالت نکش که داری می خونی

حق قه ته، چرا نخونی؟ کی گفته که نخونی؟‌

بخون و اگه هم شد و تونستی بشکن بزنی، بزن

یه قر ِ کمر و یک تکان دودی به خودت بده

و برقص و یا ادای رقصیدن را در بیاور

در هر حال، اونی که از دور می بینه

اگر والس دانوب آبی هم برقصی

اگر رقاص ماهری هم باشی

باز هم از دور بیخودی به نظر می رسد

خودت باش،  و برای خودت باش

برای خودت بخون، و برای دل ِ خودت برقص

اونی که حال تو را ندارد، حال تو را درک نمی کند

از سوی اون شاید، نگاهی با تعجب و یعنی چی، باشد

ولی تو که داری زمزمه می کنی، و به تن ِ خودت

حرکت می  دهی و مثل دود، بی برنامه در چرخش هستی 

خوش باااااش، که رمز زنده گانی، این است

اهه، لوبیا تموم شد که، بدو لوبیا بیار

حالا چون دو سه جرعه دیگه آبجو مونده که نمی شه ولش کرد

اگر تنبلی کردی، خوشی هایت پرید

هر جرعه ای، با مزه اش را بایدی، منظور داشت

مزه یه شاهی چو خواهی، بایدی تخمی به کاشت

سبزی یه تازه به بالکن، چیده و با مزه اش تو حال کن

حال ِ حالا را، کنون تو در بی یاب

فکر فردا را کنون،‌ هیچ مَشه تاب

..

سوز

۱۵ اردی بهشت ۱۳۹۹ -  04.05.2020