۱۳۹۹ مرداد ۶, دوشنبه

قرارداد ۲۵ ساله چین با ایران

قرارداد ۲۵ ساله چین با ایران
..
آن چه که در مورد قرارداد ۲۵ ساله چین با ایران از مدیا ها، جسته و گریخته
به گوش می رسد، یک قرارداد ننگین و فاجعه آفرین برای مردم و کشور ایران است.
کسی از مسئولین کشوری راجع به این قرارداد چیزی را علنی نمی کند و فقط می
گویند که:
رهبر (ولی فقیه) در جریان تمام کلمه به کلمه این قرارداد هست.
اگر بنا باشد که قراردادی با کشوری دیگر بسته شود، می بایست که شرایط این
قرارداد در مجلس شورا مطرح شود و نماینده گان در جریان قرار بگیرند و
قسمت های حقوقی و قانونی آن را بررسی کنند و نظر دهند.
خب عده ای می گویند که مجلس کاره ای نیست و اگر رهبر هرچه را دستور دهد
مجلس آن را اجرا می کند، و گویا چنین است.
خب پس اصلا مجلس برای چیست؟ منحل بشود که این همه حقوق برای نماینده گان
پرداخت نشود و هزینه های نگهداری و نگهبانی و حفاظت از نماینده ها و وقت های
سخنرانی و جلسه ها در مجلس صرفه جوئی بشود.
وزیر خارجه در مجلس باد به گلو می اندازد و می گوید که مرحله به مرحله رهبر
در جریان کار بوده است و همه موارد آن به نظر رهبر رسیده است.
در مورد برجام هم چنین می گفتند و مرحله به مرحله پیش می رفتند و در حقیقت
اگر یکی از موارد آن، مورد تایید رهبری نبود، آن را عوض می کردند و یا قبول
نمی کردند، ولی پس از امضای قرارداد و خوب از کار در نیامدن نتیجه های آن،‌
رهبر گفتند که من از اول با جریان برجام موافق کامل نبودم!
هیچ دلیل موجه و قانونی و شرعی وجود ندارد که متن قرارداد و توافق های
بین دو کشور را از مردم پنهان کنند و آن را امضاء کنند و شاید بعد ها باز هم
رهبر بگوید من با همه شرایط قرارداد موافق نبوده ام!
رهبر، همانطور که در مورد کمک به مردم لبنان و غزه و یمن و عراق و...
خودش صحبت می کند و در مدیا ها آن را پخش می کنند، می بایست با مردم
صحبت کند و اطلاع دهد که من برای خیر و صلاح شما مردم ایران، با
انجام چنین قراردادی که شامل این مسائل می شود، موافقت کرده ام.
از نظر قانونی نیز، رهبر می بایست، مجلس، یعنی نماینده گان مردم را،‌ در
جریان کار توافقی که بین دو کشور برای مدتی طولانی انجام می شود، قرار دهد.

خب اگر این قرارداد به نفع کشور و مردم ایران است که می بایستی با بوق و
کرنا در مدیا ها این خبر خوش را به مردم اعلام می کردند.
پس گویا آن چنان هم خبر خوشی نیست که آن را پنهان نگه می دارند.

خب اگر این توافق بد است و به ضرر مردم ایران است که باید جلوی آن گرفته
شود، اگرچه رهبر آن را تایید کرده باشد.
رهبر، برای هدایت مردم و کشور به سوی سعادت و رفاه و آسایش است، اگر که
غیر از این هست که نباید نظرش اجرا شود. 

یا رهبر، علم و دانش آن را دارد که مردم و کشور را به سوی رفاه و آبادانی و
امنیت هدایت کند و یا این علم و دانش را ندارد.
اگر علم آن را دارد ولی عمل نمی کند، پس نبایستی اجرا شود.
اگر هم زیر نفوذ دیگران و یا با در نظر نگرفتن منافع کشور و مردم،
توافق هائی می کند که در نهایت به ضرر کشور و مردم است،
پس باز هم بایستی جلوی اجرای آن گرفته شود.
وزیر خارجه چنان در مجلس با حالت طلب کاری با نماینده گان صحبت می کند
که رهبر در جریان همه مفاد قرارداد است که گویا در جریان بودن رهبر،
دلیل بر درست بودن قرارداد است.
نخیر!
قرارداد بین دو کشور بایستی به اطلاع و نظر مردم برسد تا متخصص های
مختلف حقوقی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آن را کارشناسی کنند و تایید
کنند و یا ایراد های آن را بازگو کنند تا مشکلی برای آینده کشور و مردم
پیش نیاید.
..
سوز 
۰۳ امرداد ۱۳۹۹ -  24.07.2020

۱۳۹۹ تیر ۳۱, سه‌شنبه

سوگنامه برای وطن ام

سوگنامه برای وطن ام
..
از سال ها قبل، حتی قبل از انقلاب اسلامی، قرار بود بین عراق و ایران،
جنگی به پا شود...
نیروی هوائی ایران بسیار قوی تر و کارآمد تر از نیروی هوائی عراق بود.
برای از بین بردن برتری نیروی هوائی ایران نسبت به عراق، کودتای نوژه 
ترتیب داده شد
تا خلبان های ورزیده و ماهر ایران را با تهمت کودتا از بین بردارند 
تا ایران برتری خیلی زیادی نسبت به عراق نداشته باشد، تا ادامه و 
طولانی بودن جنگ امکان داشته باشد.
ایران هواپیماهای تام کت اف ۱۴ داشت که در یک زمان می توانست 
در شش جهت مختلف، شش هواپیمای دشمن را هدف قرار دهد، ولی 
اجازه پرواز بر آسمان عراق را نداشت... 
چرا؟...   
در هنگام جنگ، هواپیماهای آواکس امریکائی که ظاهرا به عربستان تعلق 
داشت،‌ ولی خلبان ها و خدمه پرواز آن و متخصص های رادار و ردیابی اش 
امریکائی بودند، گاهی به ایران و گاهی به عراق موقعیت نظامی و 
آرایش آن دیگری را خبر می داد!
چرا؟‌
چون جنگ می بایستی طولانی می شد.
مجله بازرگانی ایران خبری از سازمان ملل را انتشار داد که ۴۲ کشور 
از جنگ هشت ساله بین عراق و ایران سود برده اند... و گزارش شده بود 
که، در طول جنگ:‌
فقط در انگلستان، 
تعداد میلیونر ها از شش هزار به بیش از بیست هزار نفر رسیده بود.
.
خب، این وسط مردم و جوانان ایران و عراق خسارت های جنگ 
هشت ساله را پرداختند...!
.
آگاه بودن ما مردم عادی هم، در مقابل این سازماندهی های گسترده، 
نمی تواند مانعی در مقابل آن باشد و اگر به جائی هم شکایت بشود، 
حتی به سازمان ملل، چون در آخر کار،  
یکی از همین شریک های دزد و رفیق قافله،
با یک «حق رای وتو» آن را بی اثر می کند.
..
سوز
۳۱ تیر ۱۳۹۹ -  21.07.2020
------------                 
نقل از فیسبوک:‌
صدام برای تحقیر خلبانان ارتش در تلویزیون عراق گفت، به هر جوجه کلاغ ایرانی 
که بتواند به ۵۰ مایلی نیروگاه بصره نزدیک بشود... 
حقوق ۱سال نیروی هوایی عراق را جایزه میدهم!
۱۵۰ دقیقه پس از مصاحبه صدام شهیدان عباس دوران و علیرضا یاسینی 
نیروگاه بصره را بمباران کردند.
۳۰ تیر سالروز شهادت خلبان دلاور شهید عباس_دوران. 
روحش شاد


۱۳۹۹ تیر ۱۷, سه‌شنبه

سوگنامه برای وطن

سوگنامه برای وطن
چه کسی کمک خواهد کرد؟‌
..
مردم ایران در فشار
و تبلیغ مذهبی برقرار
دشمن در لباس ایرانی در کنار
و دوست داران وطن بی قرار
.
از گفته های ایرانی های خارج از کشور که در هر شهری
چند تن از آنان کارهای جمهوری اسلامی ایران را تایید می کنند،
چنین بر می آید که گسترش و پخش بودن عوامل جمهوری اسلامی
بسیار زیاد است.
به وسیله مدیا های ایرانی، آن چه که در ایران انجام می شود را به نحوی
به شوخی های مختلف پیش مردم مسخره و عادی جلوه می دهند،
در مدیا های خارجی، آن چه که در مورد حکومت شاه
به عنوان رعایت نکردن حقوق بشر، بزرگ می کردند،
در هیچ کدام از مدیا های خارجی بزرگ نمائی نمی شود
و اگر هم خبری از آن خلاف ها و نادرستی ها و قانون شکنی ها و
زیر پا گذاشتن اصل های حقوق بشر بیان شود، به مقدار بسیار کوتاه و
جزئی بیان شده و تکرار نمی شود.
امریکا در ظاهر با ایران و حکومت ایران دشمنی نشان می داد، ولی
از زمان کارتر چهار سال، ریگان هشت سال، بوش پدر چهار سال،
و پس از آن کلینتون، بوش پسر، اوباما هرکدام هشت سال یعنی حدود
چهل و سه سال... اگر دستور کندی را به «سیا» در مورد جایگزین کردن
آقای خمینی به جای شاه را «حدود هفده سال» حساب نکنیم... در پشت پرده،
با سران حکومت اسلامی ایران همکاری داشته اند و همه این رئیس جمهور
های امریکا گفته اند که با مردم ایران هستند و مردم ایران را از حکومت جدا
دانسته و طرفداری خود را از مردم ایران اعلام کرده اند.
.
ولی در عمل دیده شد که بی منطق بودن سران حکومت ایران و گاهی
تروریست پرور خواندن مسئولین جمهوری اسلامی به نفع حکومت
امریکا و کشور های صنعتی و بزرگ از شرق و غرب سابق بوده است
و با این ببر کاغذی که درست شده است، همسایگان ایران را ترسانده
و به مقدار بسیار زیاد، اسلحه و وسایل جنگی و دفاعی به همسایگان ایران
فروخته اند و به عنوان حمایت از آنان در مقابل دشمنی چون ایران، با همسایه
های ایران همکاری کرده اند و بطور عملی در همه کارهای آن همسایگان
در مقابل ایران دخالت و تاثیر داشته اند.
.
ایران در چهل سال قبل، می شود گفت که صنعتی ترین کشور در خاورمیانه بود.
آن چه که بر ایران رفته است، در زمان این چهل سال، به هم ریختن سیستم آموزش
در دانشگاه ها و مدرسه ها و از علوم زمان به علوم دینی توجه داشتن را پیش
گرفته اند. در زمینه های دیگر، تعطیل شدن کارخانه ها،  
از بین رفتن کشاورزی و جنگل ها و به باد دادن منابع آبی و تبدیل دریاچه ها
و تالاب ها به شن زار های تولید کننده ریزگرد ها هست که با وزش باد در
آن جا ها، توفان ریزگرد و یا در آذربایجان توفان نمک درست می شود.

مردم ایران در این زمینه و برای جلوگیری از نابود شدن کشورشان، چه می توانند
بکنند؟‌
نیروهای امنیتی با شنود های تلفنی و موبایلی از مردم که تکنیک آن را از کشور های
بزرگ گرفته اند و یا خریده اند، کنترل همه چیز مردم در دست شان است.
اگر تظاهرات بر خلاف میل حکومت انجام شود با دوربین های مدرن که از فاصله
چند صد متری در جاهای بلند بطور دائم و یا موبایل و موقت قرار دارند، شناخته
می شوند و به سرعت دستگیر شده به عنوان های مختلف در زندان ها هستند و یا
حذف فیزیکی شده اند، یعنی هیچ حرکتی از سوی مردم نمی تواند کاری انجام دهد.

از سوی دیگر با بلند گو های مختلف با دانشمندان و سخنگویان دلسوز نمای مردم
تفسیرهای بی سر و ته می کنند و بسیاری از آن ها می گویند مردم خودشان بایستی
از خود حرکتی انجام دهند و بعضی دیگر می گویند مردم همان حکومتی را
دارند که لایق آن هستند.
آیا در واقع لیاقت مردم ایران، این حکومت عقب افتاده و به دوران هزار و چهارصد
سال پیش برگشته است؟
با اندوه بسیار دیده می شود که منافع جمعی و کلی که کشور های بزرگ از وجود
این حکومت دارند، آن کشورها را به حمایت آشکار و پنهان از حکومت اسلامی نمای
ایران کشانده است و آن که سرش بی کلاه مانده است، مردم ایران هستند...

کشور های مختلف بزرگ، برای بندر ها و ماهیگیری و صنعت نفت و غنی کردن
اورانیوم و خرید خاک ایران و فروش اتوموبیل و قرارداد های بسیار دیگری که
با حکومت بسته اند، و بسیاری از آن قرارداد ها برای مردم ناشناخته هستند،
هر کدام به گونه ای دارند از قرارداد با ایران سود می برند.

برای مردم ایران روضه امام حسین (ع) را می خوانند و مردم را به گریه
می اندازند که آن راد مرد شجاع در آن صحرا ندا می داد که
«هل من ناصر یَنصُرُنی»
یعنی آیا کسی هست که به من کمک کند؟
حالا خود مردم ایران از چه کسی باید کمک بخواهند؟
حالت مردم ایران، مانند این است که یک آهوی بزرگ و چاق و چله که
در میان چند گرگ که در حال دریدن اش هستند،
بخواهد از یکی از آن گرگ ها کمک بگیرد...
..
سوز
۱۶ تیر ۱۳۹۹ -  06.07.2020