قرارداد ۲۵ ساله چین با ایران
..
آن چه که در مورد قرارداد ۲۵ ساله چین با ایران از مدیا ها، جسته و گریخته
به گوش می رسد، یک قرارداد ننگین و فاجعه آفرین برای مردم و کشور ایران است.
کسی از مسئولین کشوری راجع به این قرارداد چیزی را علنی نمی کند و فقط می
گویند که:
رهبر (ولی فقیه) در جریان تمام کلمه به کلمه این قرارداد هست.
اگر بنا باشد که قراردادی با کشوری دیگر بسته شود، می بایست که شرایط این
قرارداد در مجلس شورا مطرح شود و نماینده گان در جریان قرار بگیرند و
قسمت های حقوقی و قانونی آن را بررسی کنند و نظر دهند.
خب عده ای می گویند که مجلس کاره ای نیست و اگر رهبر هرچه را دستور دهد
مجلس آن را اجرا می کند، و گویا چنین است.
خب پس اصلا مجلس برای چیست؟ منحل بشود که این همه حقوق برای نماینده گان
پرداخت نشود و هزینه های نگهداری و نگهبانی و حفاظت از نماینده ها و وقت های
سخنرانی و جلسه ها در مجلس صرفه جوئی بشود.
وزیر خارجه در مجلس باد به گلو می اندازد و می گوید که مرحله به مرحله رهبر
در جریان کار بوده است و همه موارد آن به نظر رهبر رسیده است.
در مورد برجام هم چنین می گفتند و مرحله به مرحله پیش می رفتند و در حقیقت
اگر یکی از موارد آن، مورد تایید رهبری نبود، آن را عوض می کردند و یا قبول
نمی کردند، ولی پس از امضای قرارداد و خوب از کار در نیامدن نتیجه های آن،
رهبر گفتند که من از اول با جریان برجام موافق کامل نبودم!
هیچ دلیل موجه و قانونی و شرعی وجود ندارد که متن قرارداد و توافق های
بین دو کشور را از مردم پنهان کنند و آن را امضاء کنند و شاید بعد ها باز هم
رهبر بگوید من با همه شرایط قرارداد موافق نبوده ام!
رهبر، همانطور که در مورد کمک به مردم لبنان و غزه و یمن و عراق و...
خودش صحبت می کند و در مدیا ها آن را پخش می کنند، می بایست با مردم
صحبت کند و اطلاع دهد که من برای خیر و صلاح شما مردم ایران، با
انجام چنین قراردادی که شامل این مسائل می شود، موافقت کرده ام.
از نظر قانونی نیز، رهبر می بایست، مجلس، یعنی نماینده گان مردم را، در
جریان کار توافقی که بین دو کشور برای مدتی طولانی انجام می شود، قرار دهد.
خب اگر این قرارداد به نفع کشور و مردم ایران است که می بایستی با بوق و
کرنا در مدیا ها این خبر خوش را به مردم اعلام می کردند.
پس گویا آن چنان هم خبر خوشی نیست که آن را پنهان نگه می دارند.
خب اگر این توافق بد است و به ضرر مردم ایران است که باید جلوی آن گرفته
شود، اگرچه رهبر آن را تایید کرده باشد.
رهبر، برای هدایت مردم و کشور به سوی سعادت و رفاه و آسایش است، اگر که
غیر از این هست که نباید نظرش اجرا شود.
یا رهبر، علم و دانش آن را دارد که مردم و کشور را به سوی رفاه و آبادانی و
امنیت هدایت کند و یا این علم و دانش را ندارد.
اگر علم آن را دارد ولی عمل نمی کند، پس نبایستی اجرا شود.
اگر هم زیر نفوذ دیگران و یا با در نظر نگرفتن منافع کشور و مردم،
توافق هائی می کند که در نهایت به ضرر کشور و مردم است،
پس باز هم بایستی جلوی اجرای آن گرفته شود.
وزیر خارجه چنان در مجلس با حالت طلب کاری با نماینده گان صحبت می کند
که رهبر در جریان همه مفاد قرارداد است که گویا در جریان بودن رهبر،
دلیل بر درست بودن قرارداد است.
نخیر!
قرارداد بین دو کشور بایستی به اطلاع و نظر مردم برسد تا متخصص های
مختلف حقوقی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آن را کارشناسی کنند و تایید
کنند و یا ایراد های آن را بازگو کنند تا مشکلی برای آینده کشور و مردم
پیش نیاید.
..
سوز
۰۳ امرداد ۱۳۹۹ - 24.07.2020
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر