۱۳۸۸ آذر ۱, یکشنبه

آقایان علما - ۲


آقایان علما ۲
‫..
ابوعلی سینا دانشمند ، فیلسوف و پزشگ‫ بزرگ ایرانی بود.
‫می گویند که او را گفتند ، ای خواجه :
‫شراب طول عمر را کم می کند.
‫ابوعلی سینا گفته است:
‫ما به پهنای زندگی و عمر ، کار داریم ، نه به طول آن
‫−
‫پهنای ِ زندگی ؟! واقعا جای تامل دارد!
آنها که شصت سال ، هفتاد ، هشتاد یا نود سال عمر دارند ،
‫آیا در پهنای زندگی شان چه کرده اند ؟‫
‫وقتی به طول زندگی خود نگاه می کنند ، آیا
‫از عرض و پهنای زندگی شان راضی هستند ؟
‫آیا عملشان درست بوده است؟
‫−
‫آیا ساکت نشستن در برابر ظلم و تحمل بی احترامی و بی عدالتی ،
‫و خودداری از اعتراض به آزار شدن مردم ،
‫برای ِ طولانی کردن ِ عمر ، آیا ارزش این طول ِ عمر را دارد ؟
‫آیا برای ادامه یه عمر و طولانی تر کردن ِ آن ، باید به عقیده و آرمان ِ زندگی
‫پشت کرد و در هر حالی به ادامه و طول عمر ِ بیشتر اندیشید و نه چیز دیگری ؟
‫−
‫آنها که معلم دین و مذهب و اخلاق و آزادی و آزادمردی و آزادگی بوده اند ،
‫و مردم را به عدالت ، به حمایت از درماندگان دعوت می کردند و شغل آنها
‫هدایت مردم بسوی خداوند است ، آخوند ، ملا ، واعظ ، روحانی ...
‫چرا پس تقریبا همه شان ، ساکت نشسته اند؟
« ‫چند صد هزار نفر ساکت ، پنج شش نفر حق طلب که اعتراض کرده اند »
‫از کودکی بیاد داریم در مراسم عزاداری محرم ، ده روز تا ، تاسوعا و عاشورا
‫سخنرانی ها در تجلیل از مقام امام حسین (ع) بود و دلاوری های او و دفاع از
‫حق و مبارزه با ناحق ، مبارزه با زور ، مبارزه با بی خدائی ، مبارزه با بی دینی.
‫،
‫کجا هستند آن منادیان ِ آزادی خواهی به رَوِش امام حسین (ع) ؟
آخوند ها ، ملا ها ، حجت الاسلام ها و مخصوصا آیت الله ها وظیفه دارند
‫در صف جلو و جزو اولین افرادی باشند که ،
‫صحنه های دفاع مردم ایران در مقابل ‫ظلم و زور حکومت را آرایش می دهند.
‫،
کجا هستند ملایان و آخوندهائی که مردم را در هر فرصتی به مظلومیت
‫‫‫امام حسین (ع) می گریاندند و جور و ظلم حکومت و اسلام دروغین حاکمان
‫زمان علی (ع) و امام حسین (ع) را نکوهش می کردند .
‫می گفتند معاویه و یزید ، نماز هم می خواندند ولی اسلام دروغین داشتند.
آنها فرزند پیامبر ، نوه پیامبر را کشتند و به اسلامی بودن ‫تظاهر کردند ،
‫زیرا می خواستند حکومت را در دست خود نگه دارند.
،
‫‫اگر امروز و این روزها ، ملایان و آخوند ها با همان لباس که
‫نماد راهنمای مذهبی بودن آنان است ، در صف های مردم نیایند و
‫به ظلم حکومت اعتراض نکنند ، دیگر جائی در میان مردم نخواهند داشت.
‫−
‫آخوند و ملا ، کلماتی هستند که بلافاصله این افراد را در ذهن ظاهر می کنند
‫و استفاده از این کلمات ، به هیچ وجه ، بی احترامی به این اشخاص نیست.
‫−
‫آخوند ها و ملا ها و یا روحانیون ، این روزها و امروز باید در صف اول ِ مردم
‫در خیابان ها راه بروند و به روش حکومت اعتراض کنند . اگر حکومت به آنها
‫هم حمله کرد و آنها را هم کتک زد و بازداشت و زندانی کرد ، آنوقت همه مردم و
‫روحانیون می بینند و باورشان می شود که این حکومت ، ‫ظاهری اسلامی دارد
‫ولی ‫حکومتی ظالم ‫است و بر خلاف انصاف و انسانیت عمل می کند.
‫−
‫حالا ، اگر روحانیون جنبشی از خود نشان بدهند و با مردم حرکت کنند ، آبروئی
‫برای خود دست و پا خواهند کرد و بعد از این هم در میان مردم اعتبار و احترامی
‫خواهند داشت ، و در آینده ، مردم آنها را روحانی نما نخواهند گفت .
‫مردم نخواهند گفت : ملا ها از هر طرف باد بیاد ، بادش می دهند.
‫در آینده کمتر آدمی خواهد گفت:
‫واعظان کین جلوه بر محراب و منبر می کنند
‫چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند
‫−
‫آقایان بیائید به طول زندگی ی خود پهنا بدهید ، معنا بدهید.
‫چه می گوئید آقایان ؟
‫چه می کنید آقایان ؟
چه شده است ‫آقایان ؟
‫از آموزش ِ آزادگی ی ‫‫‫امام حسین (ع) به مردم ، آیا خودتان اندک بهره ای برده اید ؟
‫آیا از آزاد گوئی های زینب کبرا و افشا گری اش و تبلیغ این آزاد گوئی های آن شیر زن
‫اندک بهره ای برده اید ؟
‫از روایت : رطب خورده منع رطب چون کند ، از پیامبر اسلام چه آموخته اید ؟
آن حضر‫ت نشان می دهد :
« ‫آنچه را که به مردم توصیه می کنی ، خودت اول انجام بده »
اگر به مادر آن پسر می گوید برو و فردا بیا ( در حالیکه جمله امروز و فردا یکی است)
‫و فردای آن روز به پسر می گوید : پسر جان خرما نخور !
‫برای این است که پیامبر خودش در آن روز خرما خورده است . و فردا خود را
‫موظف می بیند که خرما نخورد . بعدا ، نخوردن خرما را به دیگری توصیه می کند.
‫این است درس پیامبر اسلام: آنچه را از رشادت و شجاعت ِ امامان به مردم
‫آگاهی می دهید ، خودتان اول انجام دهید ، شما الگو باشید .
‫شما نمایندگی تان برای ‫‫‫امام حسین (ع) و امامان بیشتر است تا بقیه مردم .
‫..
‫سوز
اول آذر ۱۳۸۸ − 22.11.2009

۱۳۸۸ آبان ۳۰, شنبه

چراغ امید

چراغ امید
‫..
تو در نگاه ِ من همانی که در رویاهایم می جستم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌،
‫به نرمی یه نسیم ِ مرطوب و معطر ِ برگهای ِ درختان ِ نیمه شب‌،
‫در دلم خزیدی و به همه جای دلم سر زدی و از آن گذر کردی‌،
‫−
حال احساس ِ وجود ِ دوباره یه تو‌، در اتاقک های تو در تویه
‫قلبم را می جویم‌.
‫لذت ِ وجود ِ نسیم ِ گذرت را در تک تک اتاقک های قلبم‌، کم دارم
‫و به دنبال ِ احساس ِ وجود ِ دوباره یه تو‌،
در این اتاقک ها در جستجو هستم.
‫−
‫غم ِ نداشتن و یا پیدا نکردن ِ اثری از تو‌، نگرانی را در وجودم پخش می کند
‫و قبل از پایان جستجو‌، گویا به شکست از نداشتن تو‌، تسلیم شده ام
و ‫غم دارد وجودم را فرا می گیرد‌.
-
ولی من چراغ امید را در دلم روشن می کنم‌.
‫امید ِ دیدار ِ دوباره‌،
امید ِ گذر ِ نسیم ِ وجودت از قلبم‌،
امید ِ لبخند ِ قبول از تو
‫..
‫سوز
۲۷ آبان ۱۳۸۸ − 18.11.2009

۱۳۸۸ آبان ۲۸, پنجشنبه

‫آزاده

‫آزاده

‫..

‫ساقی بده ، جام ِ دگر

‫از غم بدارم بر حذر

‫-

پُر کن دگر پیمانه را

‫روشن بساز این خانه را

‫غرقه بکن ، غم را به مِی

‫تا دور دارم ، خود ز ِ وِی

‫-

‫غم را برون باید نمود

‫از سوگ و آه ، من را چه سود

‫بر کوب دشمن ، سر به مشت

‫باز آر همت ، پشت به پشت

‫-

‫گر دوری اش ، پیمان کنی

‫جان هم بدان ، ارزان کنی

‫باز سرفرازی حاصل است

‫مام ِ وطن ،خوش با دِل است

‫-

‫صد بار مُردن ، در نبرد

‫بهتر کزان ، مانی بجا با روی زرد

‫چون شیر ِ نر ، پرخاش کن

‫دست ِ دراز ، بر جاش کن

‫-

‫خفت به تن ، زَر در بغل

‫آزاده را ، نَبوَد عمل

‫آزاد رو ، چون شیر ِ نر

‫از خفت ِ خواهش گذر

‫-

‫با سربلندی ، باشَدا ، انجام ِ کار

‫چون شیرمردان ، با بزرگی کارزار

‫گر ، از بدن جانت رَوَد ، در کارزار

‫صد بار بهتر ، از اسیری در نزار

‫-

‫گر خفت آن دشمنان ، گردن نهی

‫هم خاک ِ میهن را دهی

هم روح ِ پاک ات را نهی

-

‫در مِهر ِ گردون ، نام نیک باقی بمانْد

بدنام را روزگار ، ‫بر خاک ، فشاند

خوش نام را، با یاد خوب ، بر سر نشاند 

-

‫بر سربلندی ، کوشش ِ انبوه باد

‫با نام ِ نیکان می شود ، نام ِ تو ، یاد

‫..

‫سوز

 ۲۷ آبان ۱۳۸۸ − 18.11.2009

۱۳۸۸ آبان ۲۵, دوشنبه

سلام آخر

سلام آخر
..
یک دوست وبلاگی ، در قسمت نظر ها نوشته است:
" سلام دوست عزیز قشنگترین سلام ، همون سلام آخره ،
چقدر زیباست لحظه ی آخر زندگی ،
سلام به دنیای اون طرف
خداحافظ دنیای محدودیت "
------------ -----------
نوشتم:
یک کم صبر کن ، چرا این قدر با عجله ؟
برای چی ؟ زیباست لحظه ی آخر زندگی ؟
از کجا آورده ای ، چه دلیلی ، چه مدرکی ، چه شاهدی داری که اونطرف دنیای
محدودیت نیست ، که از این دنیای محدودیت ها خداحافظی می کنی ؟
و سلام به دنیای اونطرف می دهی ؟
از اونطرف که جز حدس و گمان ها و تصور های واهی چیزی در دست نداری ؟
هان ؟ اگه کسی رفته و بر گشته و تعریف کرده ، کو ؟ کجاست ؟

" آهوی ناگرفته به دشت مبخش "

از زمان محدودی که داری ، از این محدودیت ها استفاده کن ،
مفید باش و از مفید بودن لذت به بَر!
----- -------
چه انگیزه ای ، چه هدفی در نظر است که دنیای یه آنطرف ِ نادیده را ،
اینطور با آب و تاب و رویائی به تعریف می آورند و چیزی را که خودشان
هم فقط در تصور و خیال می توانند مجسم کنند ، برای دیگران تبلیغ می کنند؟
..
سوز
۲۴ آبان ۱۳۸۸ - 15.11.2009

۱۳۸۸ آبان ۱۶, شنبه

درد نامه

درد نامه
..
یک دوست وبلاگی در وبلاگش درد نامه ای در باره " تیسفون " نوشته بود
-----    ------
برایش در نظرگاهش نوشتم:
درود بر شما با دردنامه تیسفون
درد نامه ها بسیار است
از پل سی و سه پل که زیر پایه اش را به اسم تونل مترو ، سوراخ می کنند
و بعد آب را به زاینده رود باز می کنند که شاید این پل زیبا و بی نظیر فرو به ریزد.
بر سر راه رودخانه نزدیک آرامگاه کوروش بزرگ سد می زنند
که آب بالا بیاید تا مقبره بزرگ مرد تاریخ ، نشست به کند .
----  ----
آنها که از حسادت دارند منفجر می شوند با دست عوامل مختلف
در صدد تخریب و نابودی آثار با ارزش و تاریخی ایران هستند.
ای آنهائی که حسادت ، حتی به مردگان ، ولوله در جانتان انداخته است ،
با نابود شدن ارزشمند ها ، ارزش شما بالا نمی رود .
با حقیر کردن دیگران و پائین آوردن ارزش آنان می خواهید ،
حقارت خود را در حد آنان به بینید ، شاید دلتان کمی خنک شود
که آنها هم در حد و مرتبه شما هستند.
ولی خودتان هم می دانید که چنین نیست
و با حقیر کردن دیگران ارزش شما بالا نمی رود .
بدانید که این تلاش شما در خراب کردن های دیگران و دیگر چیز ها ،
آشکار خواهد شد و ننگ بد جنسی و دورنگی هم به حقارت تان اضافه خواهد شد.
از اسکندر کبیر ، یاد به گیرید که دو بار به بازدید آرامگاه کوروش کبیر رفت ،
و دستور داد در حفاظت و نظافت و مراقبت از آن آرامگاه به کوشند
و نام نیک از خودش بجا گذاشت .
ای پلید اندرون ، ای کج اندیش ، حالا که قدرتی در دست داری ،
ننگ و پلیدی و بدی بر خودت و نامت اضافه مکن .
در حمایت از آبادی و نگهداری ارزش های مردمان بکوش
و از این راه نام نیکی برای خود ذخیره کن .
کار پلید و اهریمنی در هر زمان و از دید همگان نکوهیده و زشت است .
از اهریمن و کار های اهریمنی تا ابد الاباد به زشتی یاد خواهد شد ،
پس بکوش نام نیک از خود بجای گذاری.
..
۱۶ آبان ۱۳۸۸ - 07.11.2009

۱۳۸۸ آبان ۱۳, چهارشنبه

یاد خدا

‫‫یاد خدا
‫..
‫مردم ز جور ِحاکم ِ ظالم ، خدا خدا به کنند
‫بگذار به دلخوشی و سُرور ، یاد خدا به کنند
.
‫در شهر و برزن ِ ما ، همه مردم دعا به کنند
بر کار ِ نیک و در ، حکایت مرد ِ خدا به کنند
.
‫به بازار و در کوچه ، زنی با چادر است و یا، رو باز
‫هر کَس به دل ِ خود ، مِی خورد یا نماز، به پا به کُنَد
.
کِیْ ؟ خوردن مِی و رفتن به عالم هپرووت گناه مردم بود
‫که گفت ، حاکم شهر با جزای ِ آن ، بهشت بنا به کند
.
‫در آن سرا بگیرند گردن حاکم شهر ، که چرا با زور
‫شدی تو مانع ِ مردم ِ مست ، که یاد خدا به کنند.
‫..
‫سوز
۱۳ آبان ۱۳۸۸ − 04.11.2009