که راز ِ چشم ِ تو چیست؟
..
از او پرسیدم ای جان، که راز ِ چشم ِ تو چیست
که برقش، در درون ِ من بدون واسطه چون سیل جاری ست
تپش آرد به قلبم توی ِ سینه، مثال ِ مشت بر خُم
دَوَد گرما به رگ هایم، چو آب ِ جوش جاری ست
به زانو ها می شوم من سست و لرزان
که از پیش ات توان ِ رفتن ام نیست
کلامی گر بخواهم، از تمنایم بگویم
نفس پس می زند، آنگاه توان ِ گفتن ام نیست
تکان خوردن ز ِ جایم، چو پا هست سست و لرزان
توان از دست داده، وَ پای ِ رفتن ام نیست
کبوتر وار چو بر دامی ز ِ تور افتاده باشد
به فکرم در تلاشی بر فرارم، چاره ام نیست
چو بشنید این سخن ها از لب ِ من
نهاد انگشت بر لب، گفته ام هیس
..
سوز
27 آبان 1391 – 17.11.2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر