هرج و مرج در سوریه
..
در زمان قدیم، کشوری به کشور دیگر حمله می کرد تا از منابع آن کشور دیگر استفاده کند.
حالا دیگر زمان ِ یکی شدن و همیاری با مردم ِ دیگر برای ساختن جهانی برای همه مردم است.
جهانی که همه مردم دنیا در هر کجا، از حداقل خورد و خوراک، بهداشت و سرپناه برخوردار باشند.
.
جریان مردم و کشور سوریه چیست که در آن جا فقط ، جنگ است؟
حدود سیصد هزار تن از مردم آنجا در چهار پنج سال گذشته کشته شده اند، روسیه و چین و ایران
یک طرفِ ماجرا هستند، امریکا و کشور های غربی یک طرف ِ دیگر ِ ماجرا.
کشور های مختلف با جنگ‌جو ها و سلاح های کشتار، با تانک و خمپاره و هواپیما و هلی کوپتر
در حال کُشتن طرف دیگر هستند، نه سازمان ملل، قدرتی دارد که کاری بکند و نه کشور های
قوی و بزرگ که بعضی موقع ۵+۱ را تشکیل می دهند و گاهی گروه ۲۰ را نمایش می دهند،
هیچ کدام کاری برای جلوگیری از جنگ نمی کنند.
هر کدام از طرف های دعوا، رفتار خود را طبیعی و انسانی و دفاعی می نامد.
پریروز نوزدهم سپتامبر، یک انفجار، حدود بیست کامیون مواد داروئی و خوراکی و پوشاک را که
برای مردم محتاج کمک بود، نابود کرد و حدود بیست نفر از افراد کمک کننده کشته شدند.
آنطور که روس ها می گویند با یک وانت پُر از بمب، یا آنطور که امریکا می گوید
توسط هلی کوپتر و هواپیمای روسی، کامیون ها و مواد کمکی در آتش سوختند.
مسئول صلیب سرخ می گفت ما دیگر نمی توانیم کمک بفرستیم.
حالا یک شهر محتاج کمک، با احتیاج شدید به دارو و خوراک درمانده شده است.
اگر بسیاری از مردم ِ چند هزار نفری که در محاصره مانده اند، از گرسنگی یا نرسیدن دارو،
جان خود را از دست بدهند، چه کسی مسئول است؟
.
آنچه که بطور عملی انجام می شود این است که با ایجاد و حمایت از گروه های مخالف
یکدیگر، جنگی در جریان است و در این چند سال گذشته اسلحه و مهمات برای جنگ
فروخته می شود و همیشه هر دو طرف اسلحه های جدید دارند.
آنچه در این جا در نظر گرفته نمی شود، انسانیت و اخلاق است و
آنچه به دست می آید، با ریختن ِ خون ِ مردم، پول برای سازندگان اسلحه است.
برای سازندگان اسلحه، درآمد و کاسبی از فروش اسلحه مهم است، هر چقدر انسان
کشته شود، برای آن ها مهم نیست.
چه کسی می باید جلوی این تولید اسلحه را بگیرد، چه کسی بایستی پولدار شدن ِ
زشت و پلید و غیر انسانی ی این تولید کنندگان ِ اسلحه را به آن ها نمایان کند؟
آیا سازندگان و صاحبان کارخانه های اسلحه های جنگی، خانواده ندارند؟
و اگر دارند، آیا آنان به این دارندگان و صاحبان کارخانه های اسلحه سازی، نمی گویند که
این کار، کاری ناشایست و پلید و زشت است؟
پولی که از این راه بدست می آید، پول ِ خون ِ کشته شده گان است؟
خانواده ها از هم پاشیده شده اند، مردم بی خانمان و آواره شده اند، بی سرپناه و زخمی
و محتاج کمک دیگران شده اند، تا تو پولدار تر شوی.
این پولی که شما، پدر ـ برادر ـ دائی ـ عمو... بدست می آورید با کشتار مردم است و
پولی خونین و نابجاست، مانند این است که باغچه خانه ات را با خون آبیاری می کنی
و یا برای ِ خشت های آجر خانه ات، خون را با خاک،... گِل کرده و آجر درست کرده اند.
.
راه های دیگری هم برای درآمد داشتن وجود دارد که در آن به انسان ها کمک می شود.
مثل ساختن وسایل آب رسانی و پمپ ها و لوها و رساندن آب با هزاران هزار پمپ به
جاهای خشک در کره زمین، تولید و کشاورزی را کمک می کند، از بالا آمدن آب دریاها
جلوگیری می کند.
پولی که از کشور ها برای فروش اسلحه گرفته می شود، بجای آن، این پول خرج
سیستم های آب رسانی، سیستم های تولید برق، بادی، آبی، خورشیدی
و یا با سوخت های فسیلی، می شود.
مسیر سازی برای پایه های لوله ها و پمپ های تقویتی در سر راه لوله ها از دریا ها
به این مناطق خشک، کیلومتر ها لوله و هزاران پایه های نگهدارنده ی لوله ها و...
در محل دریافت آب از دریاها، سیستم ها و فیلتر های حفاظتی برای پمپ های آب و...
امکانات و لوازم بسیار دیگری در این پروژه عظیم و بزرگ جهانی لازم است.
این پروژه، پول بسیار زیادی می خواهد و بیشتر کشور های دنیا بایستی با آن همکاری کنند.
..
سوز
۳۱ شهریور ۱۳۹۵ – 21.09.2016
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر