جهانی برای همه
بچه ها
..
بچه هایه کوچک سه، چهار، تا پنج شش ساله، تویه محوطه یه مجموعه ای از
۲۱ ساختمان شامل حدود ۲۵۰ خانه، بازی میکردند. گاهی یکی می آمد
سوی مادرش، آبی میخورد و می رفت. یا فقط می آمد پیش مادرش و دوباره
می رفت، شاید میخواست مطمئن شود که مادرش دم دست است، و با عجله به
بازی شان برمیگشتند .
گویا مغناطیسه بازی، آنها را بطرف خود می کشید.
دو تا سیاه پوست مو فرفری، دوتا چینی ژاپنی زرد پوست، سه چهار تا تیره پوست
مو تیره که دو تا شان مو فرفری بودند و اون یکی ها مو صاف و چهار پنج تا هم
مو بور و سفید پوست بودند.
هدف بچه ها بازی بود و رنگ پوست یا رنگ مو، فرفری بودن مو ها، یا
نوع لباس و رنگ کفش، هیچ کدام قابل توجه و اهمیت برای بچه ها نبود.
برای بچه ها همراهی و هم رای بودن و هم بازی بودن برای یک
نوع بازی مهم بود و نه رنگ پوست و نه حتی پسر یا دختر بودن
همراه و هم بازی.
..
سوز
۱۳ امرداد ۱۳۸۷ - 03.08.2008
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر