فارسی تکمیلی ۳
نوشتار فارسی
..
ما فارسی خواندن و نوشتن را از بچگی در مدرسه یاد گرفتیم
و برایمان عادت شده است که کلمات را آنگونه که مطابق و مناسب
جمله است بخوانیم و زیاد هم خواندن برایمان سخت نیست.
ولی بچه های ما در خارج از کشور بعد از یاد گرفتن نوشتار زبان
کشور مهمان ، از حدود ده سالگی شروع به یاد گرفتن نوشتار
فارسی می کنند ، و با وجودی که فارسی صحبت می کنند ،
ولی موقع نوشتن فارسی و یا خواندن آن می گویند :
چرا باید اینجوری بخوانم ، چرا باید اینجوری بنویسم؟
تازه آن وقت متوجه می شویم ، مشکل نوشتن و خواندن
برای ما حل شده چون ما به تصویر خوانی عادت کرده ایم و
آنچه می خوانیم بصورت حافظه ای ، از مکان لغت و جای آن
در هماهنگی با لغات دیگر است که خواندن را برای ما آسان می کند .
اما فرزندان ما و تازه آموخته های نوشتار فارسی ،
می خواهند آنچه را که می گویند بنویسند و یا
آنچه را می خوانند بر اساس آن چیزی باشد که نوشته شده است.
اَلف در : اسب _ اسیر ، بصورت اَ
اَلف در : اتاق _ اتوبوس ، بصورت اُ
اَلف در : استفاده _ اداره ، بصورت اِ
خوانده می شود ،
اما در هر سه حالت بصورت ساده « ا » نوشته می شود ولی ما
بصورت تصویری یاد گرفته ایم که به سه صدای مختلف آنرا بخوانیم.
یک کُرُواتی که علاقه مند به یاد گرفتن زبان فارسی بود و همسر ایرانی دارد ،
می گفت : فرانسوی ها برای یک لغت چند حرف اضافه هم می نویسند اما
آن حرف ها را نمی خوانند و تلفظ نمی کنند ، ولی ایرانی ها برای یک لغت
چند تا حرف کم تر می نویسند اما آنرا تلفظ می کنند بدون اینکه حرفی برای
آن صدا نوشته شده باشد ، چطور و از کجا و چه جوری ؟
برای زبان فارسی باید نوشتار را تکمیل کرد تا از روی حروف بشود نوشته را
درست خواند بدون آنکه از حافظه کمک گرفت تا با در نظر گرفتن جای کلمه ،
تلفظ صحیح آن را به یاد آورد . یعنی خواندن کلمات تصویر خوانی نباشد و یا اینکه
مجبور باشیم به متن موضوع یا جمله نگاه کنیم تا آن لغت را درست بخوانیم .
.
حروف اضافه و شکل جدید هم به حروف فارسی اضافه نمی کنیم .
همان حروفی که داریم کافی است .
یک حرف را فقط " یک صدائی " تلفظ می کنیم . « یک حرف یک صدا »
و چند صدا ، برای یک حرف بکار نمی بریم .
مثلا : - الف بی کلاه « ا » در همه جا فقط صدای « اَ » می دهد : اسب .
الف با کلاه « آ » در همه جا فقط صدای « آ » می دهد آبی .
« و » در همه جا فقط صدای « اُ » می دهد : ( من ، تو ) .
« وو » در همه جا فقط صدای « وو » می دهد : ( زور ، دور ) زوور ، دوور .
« وْ » (و نقطه دار) در همه جا فقط صدای « و » می دهد : (وقت ) وْ اقت .
با استفاده از این چند حرف موجود در نوشتار فارسی برای صداها ،
نوشتن منظور آسان تر می شود . خواننده با کمی آشنائی به زبان فارسی
به آسانی و راحتی می تواند فارسی را درست بخواند و بدون آشنائی ِ زیاد
و تسلط کامل ِ قبلی به زبان فارسی و اطلاع از اینکه این کلمه در این جا
سَبَب خوانده می شود و نه سِبَب ، و نه سُبَب ، کلمه را درست بیان می کند .
وقتی نوشتن و خواندن کامل باشد ، آنچه گفته می شود درست نوشته شود
پس آنچه نوشته شده به درستی خوانده می شود ،
و می تواند در یادگیری و آموزش ِ زبان فارسی هم کمک خوبی باشد.
..
سوز
۰۴ فروردین ۱۳۸۹ - 24.03.2010
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر