آبادانی بجای خرابی
..
آن چه که از مدیا ها به گوش می رسد، مجموع قرارداد های فروش اسلحه به عربستان
در حدود پانصد میلیارد دلار شده است. یعنی برای چند سال آینده، این مقدار اسلحه
و تجهیزات جنگی به عربستان فروخته شده است.
این پول را شرکت های بزرگ دریافت می کنند، ولی آیا چند در صد از آن به مردم
امریکا می رسد و برای آبادانی و بهداشت و رفاه مردم امریکا استفاده خواهد شد؟
به نظر می آید که فقط آن چه که به عنوان مالیات از این شرکت ها دریافت می شود به
صندوق دولت می رود و آن درصد کمی هست، از سودی که شرکت ها دارند.
.
صاحبان شرکت های مورد معامله، ثروتمند تر می شوند و آن ثروتی هست که به آن
احتیاجی ندارند و فقط عدد دارائی شان را بالا می بَرد و فقط یک رضایت فکری دارند.
.
اسلحه جنگی، کارش خراب کردن و نابود کردن است.
آیا نمی شود و آیا نمی شد که این مبلغ های چندین میلیاردی که برای فروش وسایل
جنگی خرج می شود، برای ساخت و ساز و آبادانی و رفاه مردم به کار رود؟
.
شاید بتوان گفت که پول این همه نفت که از عربستان و... خارج می شود، تنها به
عربستان و... تعلق ندارد، بلکه این پول برای همه مردم جهان است.
چون این مقدار نفت که مصرف می شود، نتیجه آن گاز های کربنیک است
که باعث گرمایش بیشتر زمین می شود و باعث آلوده گی هوا در کره زمین
می شود، پس وقتی که ضرر آن به همه مردم دنیا می رسد،
پول آن هم به همه مردم دنیا تعلق دارد.
.
هوای کره زمین را بیشتر، یعنی در حدود چهل درصد آن را، امریکا و چین
خراب و آلوده می کنند، ولی ضرر های آلوده گی های هوای کره زمین
به همه مردم دنیا می رسد، از گرم تر شدن تمام سرزمین ها و خشکسالی و
از بین رفتن کشاورزی و دامداری در تمام کره زمین، تا آب شدن یخ های قطبی
و بالا آمدن آب دریاها، که هر کدام ضرر ها و خسارت های مربوط به خودش
را برای طبیعت و محیط زنده گی مردم دارد.
یعنی که رعایت نکردن بهداشت و نگهداری از محیط زیست در هر کجای
دنیا که باشد، اثری دارد که مشکل آن بر جاهای دیگر جهان هم تاثیر دارد.
.
به تازه گی آماری از پلاستیک های استفاده شده و رها شده در طبیعت منتشر شده
است که رقمی در حدود یک صد و چهل میلیون تن در سال است.
این مقدار پلاستیک در دریا ها و اقیانوس ها هم، جابجا شده که از مرغ های دریائی
تا ماهی های کوچک و بزرگ از این مواد پلاستیکی صدمه دیده اند.
کشور های فقیر که سیستم درست برای جدا سازی و استفاده از این پلاستیک ها را
ندارند، آن را در طبیعت رها می کنند و ضرر «پلاستیک های سرگردان» در همه
جا و برای طبیعت و محیط زیست دیده می شود و خسارت می زند، پس برای
جلوگیری و بهبود و به داشت محیط زیست، همه کشور ها می بایست همکاری کنند،
فرقی نمی کند که پلاستیک را کشور های فقیر استفاده کرده اند یا کشورهای ثروتمند.
.
از پول فروش نفت و طلا و الماس و مس و نقره و هرچه که در یک جائی از
جهان هست، حدود سی تا چهل درصد به «صندوق جهانی برای همه» پرداخت
شود، تا این صندوق با در نظر گرفتن فوری تر بودن، برای محل و یا نوع حفاظت
از محیط زیست، از این پول ها خرج کند، فرقی نمی کند که این خرج کردن در
کجا و در کدام کشور است، هدف به سازی و نگه داشت محیط زیست است.
.
داستان های ساخته گی و خطرناک نشان دادن کومونیست و خطر های
ایده ئولوژیک دیگر، بایستی به داستان های سازنده گی برای محیط زیست
و بهداشت تبدیل شود.
.
بایستی فکری جهانی شود که میلون ها انسان گرسنه را از فقر و نداری
نجات داد، بایستی آموزش را به روستا های جهان برد که یک خانواده افریقائی
برای خودش بیست تا بچه نسازد و یا جمعیت هند و چین را کمتر کرد که
مردم رفاه بیشتری داشته باشند و گرسنه در آن جا ها هم نباشد.
در چین یک عددی نزدیک به هشتاد میلیون انسان را گرسنه اعلام می کنند.
چه فایده ای دارد، داشتن یک چنین جمعیتی؟ غیر از مشکل و درد سر چه
انتظاری می توان از این جمعیت گرسنه داشت؟
پر واضح است که اگر جمعیت چین به نصف تعداد امروز برسد، یعنی حدود
هشتصد میلیون نفر جمعیت داشته باشد، بسیار بهتر از امروز می تواند به
خدمات و بهداشت آنان رسیده گی کند، تا حالا که حدود یک و نیم میلیارد
جمعیت دارد.
مشکل جهانی، بالاتر رفتن روز به روز جمعیت و کم تر شدن روز به روز
محصول کشاورزی و دامی هست.
.
آن چه باید انجام شود، کم تر کردن جمعیت کره زمین از راه صلح آمیز و
زیاد کردن محصول های کشاورزی و خوراکی و دامی در همه جا هست.
.
روش های کم کردن جمعیت، با هماهنگی کشور ها می تواند به سرعت
شروع شود، زیرا زمان زیادی لازم دارد تا جمعیت کم تر شود.
زیاد کردن محصول های خوراکی و دامی، کاری چند جانبه هست... با
جلوگیری از گرمایش زمین و رساندن آب به منطقه های رو به خشکی،
و در نتیجه نگه داشتن روستائی ها در منطقه های رو به خشکی فعلی
و زمین های آب دار بعدی با زیاد کردن امکان کشاورزی در محل.
..
سوز
۴ آبان ۱۳۹۷ - 26.10.2018
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر