نگاه ِ یار
..
جسم من را ، از پس این زندگی یه ناخوشنود
زیر ِ خاک ِ باغچه، آنجا که پنجره یه دلبر ِ من باز شود
بسپارید تنها
وندر آن خاک ، گل ِ خوشبوی و کمی صورتی اش بن-شانید
تا که از جسم و دل و چشمان ِ مشتاق ِ من
سر زند شاخه گلی
آن زمان ها که این گل ، به نمایش دادن ِ خود بن شیند
نگه ِ لطف و پُر از مهر ِ نگارم به خودش آویزد
دیگر آن شوخ نگاهش ، به من آنقدر سرد نیست
همچو این زندگی ام ، بی توجه ز ِ نگاهش ،
دل من پُر درد نیست
او به تحسین که به گُل ، شوخ نظر اندازد ، دل ِ من شاد شود
من ، که نگاهی ز ِ محبت ز ِ نگارم خواهم
دارمش حال که این ، جامه ز ِ گُل را به تنم آوردم
..
سوز
23 شهریور 1390 – 14.09.2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر