دیکتاتورها هم عاشق می شوند
..
منم عاشق به روی ِ ، ماه رویت
همی پروانه وار ، آیم به سویت
رَوَم در بارگــَه ، فرمانروا وار
نشینم من به تخت ، در خاک ِ کو یَت
.
که من خود عاشق ِ این بارگاهم
ز ِ مردم طاعت وُ تعریف خواهم
کنارم چپ وَ راست خدمت ، گزارند
به پایم سر نهند ، گویا که شاهم
.
یکی بد گفت ز ِ من ، او را نخواهم
نمی گویم که من ، خود بی گناهم
گناهی گر نمودم ، این که عیب نیست
بپوشید آن بدی چون
، من ، بخواهم
..
سوز
30 بهمن 1390 – 19.02.2012
.........
........
در روزنامه ای مجازی ، این تیتر
را دیدم و به آن خندیدم و این شعر را سرودم.
البته عاشق شدن دیکتاتور ها ،
منطقی می نمود ولی برداشت ِ من
از عاشق شدن آنها این بود که
نوشتم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر