نور بر تاریکی پیروز است
..
آنچه را آسمان تاریک شب می پنداریم، پُر از نور است ولی ما، نور را نمی بینیم.
.
وقتی به آسمان ِ شب نگاه می کنید، تاریکی و نقاط ریز و روشن بنام ستاره می بینید.
در این میان چند سیاره هم هستند، یعنی کره ها یا اجسامی که بدور ِ خورشید می گردند
و از خودشان نوری ندارند و فقط نور ِ خورشید را به ما بر می گردانند..
هالی، نام ِ ستاره ای دنباله دار است که با فاصله های زمانی یه طولانی بدور ِ خورشید
می چرخد و آنچه بنام ِ دنباله از آن می بینیم، به گفته یه آگاهان، ذرات ِ پودر ِ یخی
هست که بصورت دنباله در پی ِ این جسم ِ آسمانی کشیده می شوند و انعکاس ِ نور ِ
آفتاب بر آن، این ستاره را بصورت ِ‌ستاره ای دنباله دار نشان می دهد.
این ستاره یه دنباله دار هم از خود نوری ندارد و فقط نور ِ خورشید را به ما بر می گرداند.
در فضای ِ آسمان ِ ما، از خورشید تا پلوتو، در منظومه یه شمسی، به هر کجا که نگاه
کنید، در شب، تاریکی دیده می شود، مگر سیاره ای چون مریخ، مشتری یا زحل
که نوری مثل ِ ستارگان را از آنها می بینیم.
اگر چند تا سیاره یه دیگر هم مثل مشتری و مریخ و زحل در منظومه یه شمسی یه
ما بودند، ما، از انعکاس ِ نور ِ آنها، پی به وجود آنها می بردیم.
یعنی اگر صد یا هزار تا سیاره در منظومه شمسی بودند، ما همه آن ها را می دیدیم،
چون آنها نور ِ خورشید را منعکس می کنند و از برگشت ِ نور ِ آنها به خودمان،
به وجود ِ آنها پی می بریم.
این جا، نور، وجود ِ خود را نشان می دهد، یعنی از خورشید تا پلوتو، نور ِ خورشید،
به صورت ِ یک کُره، در تمام ِ نقطه های منظومه یه شمسی پخش است.
اگر کُره ای بزرگ را فرض کنیم که مرکز آن خورشید و قُطر ِ خارجی یه آن
پلوتو باشد، و درون ِ این کُره را، پر از مایع فرض کنیم، می بینیم که در همه جای ِ
این کره مایع است.
حال بجای این مایع ِ درون ِ کُره، چیزی که نام آن نور است را می گذاریم. و می شود
قبول کرد که در همه جای ِ این کُره بجای مایع، نور است، ولی ما فقط تاریکی
را می بینیم چون جسمی نیست که این نور را به ما برگرداند تا وجود ِ آن جرم یا
جسم را در آنجا حس کنیم.
.
فرض کنیم هزاران سیاره مثل مشتری، بزرگ و همگی کنار ِ هم، ردیف وار
و در مدار مشتری بدور خورشید می چرخند. آنچه ما خواهیم دید یک خط نوری
بهم چسبیده و مانند حلقه ای نورانی به دور ِ خورشید، در آسمان می باشد. یعنی در
هر نقطه ای از دایره ای که سیاره ها بدور خورشید می چرخند نور وجود دارد و
یک دلیل دیگر هم این است که
در هر کجای منظومه که سیاره ها هستند ما آنها را نورانی می بینیم.
.
پس آنچه که ما در آسمان ِ شب می بینیم، تاریکی نیست، کمبود ِ برگشت ِ نور
به سمت ِ خودمان هست.
یعنی نور در کُره ای فرضی به مرکز ِ خورشید و به قطر ِ خارجی یه پلوتو، در
همه جا هست و فقط چون برگشتی از برخورد نور با جسمی بزرگ نیست،
ما آسمان را تاریک می بینیم، در صورتیکه نور در آنجا هست. در آسمان ِ شب،
نور هست و فقط انعکاس ِ نور نیست.
آسمان ِ شب هم پر نور است ولی ما به سبب برنگشتن این نور به سمت خودمان
آسمان را تاریک می انگاریم. آنچه می بینیم تاریکی و ظلمت نیست،
بلکه نبود ِ برگشت ِ نور است.
آنچه را که آسمان تاریک شب می پنداریم، آسمانی پُر از نور است ولی ما،
نور را نمی بینیم.
.
ندیدن ِ نور، دلیل ِ نبودن ِ نور نیست، نور هست. ما، نشانگر ِ مناسب که با شرایط ما
هماهنگ باشد، برای دیدن را نداریم.
این شرایط در بسیاری از حالت های احساسی و عاطفی هم وجود دارد. باید به دنبال
وسیله و نشانگر باشیم تا بتوانیم درک بهتری از دور و بری هایمان داشته باشیم.
..
سوز
5 مهر 1391 – 26.09.2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر