دلتنگی برای موسوی

دلتنگی برای موسوی

..

در خبر ها آمده بود که آقای آریا آرام نژاد، آهنگی خوانده با شعری در مورد دلتنگی برای آقای موسوی.

البته آقای موسوی حرفهای قشنگی زدند و بیشتر حرفهاشون دلگرم کننده بود بجز آخرین حرفشون

که بنظر میرسد که کشتی یه اعتراضی و کل هیجان و شور ِ اعتراضی یه مردم را

با یک جمله به گِل نشاندند. آنگاه که گفتند: «ما میخواهیم به دوران طلائی امام برگردیم».

بنظر می رسد در این شعر، دلتنگی برای این حرفها! یه خورده شعر را زیر سئوال می بَرَد.

ایده و شعر و موزیک سازی برای شخصی که نقش مبارز را دارد خوب است و زحمت آقای آرام نژاد

قابل تقدیر است.

ولی توقع تکرار ِ سخنان از شخصی که سکان دار موج اعتراضی یه مردم قرار گرفت یا قرار داده شد،

و خواسته ها و انگیزه های این جنبش اعتراضی را به بیراهه بُرد و خیلی ها را، از سخنان بی مفهوم

و تنفر انگیزی که بیان داشت مأیوس کرد، یک کمی بی مورد است «دوران طلائی امام».

اگرچه این شخص نباید در زندان باشد، ولی هنوز هم چنین شخصی را

سَمبل و پرچمدار جنبش آزادی خواهی ِ مردم قرار دادن،

باز هم هول دادن ِ این حرکت مردمی بسوی راهی بن بست است.

اگر آقای موسوی و کروبی را آزاد بگذارند و ایشان بتوانند به راحتی سخن بگویند، آیا می توان

انتظار داشت که مردم، مثل سابق و قبل از گفتن «ما میخواهیم به دوران طلائی امام برگردیم»

به دور ایشان جمع شوند؟ نه!

..

سوز

4 شهریور 1391 – 25.08.2012