۱۳۹۱ شهریور ۵, یکشنبه

زلزله در آذربایجان و امنیت ملی


زلزله در آذربایجان و امنیت ملی
..
در این وادی، که گردانندگانش ادعای رهبری جهانی را می کنند، ادعای گسترش عطوفت اسلامی
در جهان را دارند، کمک کردن به مردم محتاج کمک هم اقدامی علیه امنیت ملی تلقی می شود.
این ها که می گویند ملی گرائی حرام است، پس چرا برای دستگیر کردن مردم امنیت ملی را
عنوان می کنند؟ چرا به کلمه ملی آویزان می شوند؟
اگر مردم ، خودشان به یاری آسیب دیدگان زلزله می روند و از وقت و مال خودشان مایه می گذارند،
اقدامی علیه امنیت ملی کرده اند؟
سخنگویان آنها «آیت الله ها» که می گویند از دولت توقع نداشته باشید و خود مردم باید کمک کنند.
پس چطور برای کمک های مردمی هم، انگ می چسبانند و دیگران را
از کمک کردن به آسیب دیدگان هراسناک می کنند؟
کمی بعد از زلزله در آذربایجان، در شبکه های اجتماعی عکس هائی از کمک های
پزشکی و آمبولانس ها، از طرف دولت، برای میانمار و سوریه انتشار یافت، و سخنگوی
وزارت خارجه می گوید مردم مسلمان میانمار محتاج این کمک ها بودند.

این سخنان چه معنا و مفهومی دارد؟
آیا مردم آذربایجان مسلمان نیستند، یا این دولت، دولت مردم ایران و آذربایجان نیست؟

آن آیت الله هائی که مثلن نمایندگان خدا در روی زمین هستند، چطور برای کمک های دولتی به
میانمار و سوریه، حدیث و آیه نمی آورند و به مردم سوریه و میانمار نمی گویند از دولت ِ ما
توقع کمک نداشته باشید.
ولی برای مردمی که از مالیات آنها، از اموال کشور ِ آن مردم حقوق و مستمری می گیرند،
از وقف و خمس و ذکات آن مردم زندگی شان را سر و سامان می دهند، می گویند از دولت
توقع نداشته باشید!

این دولت، دولت کدام مردم است؟
دولتی برای مردم میانمار، سوریه، ونزوئلا که برایشان خانه می سازند، یا لبنان که حتی مخارج
ساختن مجلس لبنان را هم بعهده می گیرند، یا دولتی برای مردم ِ عراق هستند که درمانگاه و
بیمارستان هیجده طبقه برایشان می سازند؟
..
سوز
4 شهریور 1391 – 25.08.2012

۳ نظر:

ناشناس گفت...

ببخشیدا تنها میخاستم بگم اندیشه نیک درست نیست بلکه پندار نیک واژه درست آن است.
با سپاس

ناشناس گفت...

ببخشیدا تنها میخاستم بگم اندیشه نیک درست نیست بلکه پندار نیک واژه درست آن است.
با سپاس

SVZ گفت...

با تشکر از توجه شما، بسیاری معتقد هستند که پندار به معنای خیال کردن و رویا هست. ولی اندیشه از طرف شخص هست و حالت فعال تر و واقعی تری دارد.
همانطور که گفتار و کردار از طرف شخص باید رعایت شود و اجرا شود.
پندار از جای دیگر می آید ولی اندیشه از طرف خود شخص است و شخص باید خود را موظف کند که در مورد های مختلف، فکر کردن به آن ها را و اندیشه در باره یه
آن ها را نیک بگرداند.