۱۳۸۸ تیر ۷, یکشنبه

ای ‫جامعه جهانی، کمک کنید

ای ‫جامعه جهانی، کمک کنید
‫..
‫مردم ایران در سرزمینی زندگی می کنند که گردانندگان
‫سیستم حکومتی ، کمترین حقی برای اکثریت مردم قائل
‫نیستند ، عقاید اکثریت و اقلیت های قومی و مذهبی ،
‫سلیقه و میل اکثریت و اقلیت برای آنها ‫ارزشی ندارد.
‫گردنندگان حکومت با عقاید عقب افتاده ، می گویند
‫بقیه مردم باید به میل ما ‫زندگی کنند و عقاید عقب افتاده
‫ما را قبول کنند و به ‫آن عمل کنند ، و اگر چنین نکنند
‫ما آنها را بزور شلاق زدن ، با نیروهای چماق دار و
‫چاقو کش ، وادار به این کار خواهیم کرد و اگر باز هم
‫گوش به حرف ما نکنند ، آنها را به زندان می اندازیم
‫و اگر بازهم به حرف ما گوش نکردند ، به بهانه دشمن
‫خدا ، یا مخالف نماینده ِ خدا و یا اخلال در امنیت ملی ،
‫آنها را می کشیم و به زندگی آنها خاتمه می دهیم .
در یک ماه اخیر مشاهده شد که حکومت ،‫ اختیار
‫رأی دادن مردم را محدود کرده و گفت : شما
‫اجازه دارید فقط به این چهار نفری که ما تعیین
‫می کنیم رأی بدهید. چنانچه دیده شد ، در همین
‫انتخابات و رأی گیری از مردم هم دستکاری و تقلب
‫کردند ، و وقتی مردم با تظاهرات آرام به این نادرستی
‫اعتراض کردند ، خواستند ‫آنها را با خشونت وادار به سکوت
‫کنند و زخمی ‫های بسیار و چندین کشته بر جای گذاشتند ،
‫افراد معترض به این تقلب آ‫شکار را دستگیر کردند ،
‫و رهبران این اعتراض یا افراد سرشناس ِ مخالف تقلب
‫را یا دستگیر کرده اند یا در خانه خود زندانی کرده اند و
‫اجازه تماس با دیگران را به آنها نمی دهد.
مردم را اوباش و اراذل نامیده اند ، فعالین سیاسی را
‫عامل آشوب و نا آرامی ها می خوانند ، در صورتیکه
‫اگر درست عمل می کردند و چنین تقلب آشکاری
‫نمی کردند ، چنین اعتراض گسترده ای نمی شد.
‫حکومتیان به شعور مردم بی احترامی کرده اند و
‫نشان می دهند که * شما مردم نمی فهمید *. ولی
‫مردم ما نشان می دهند که شعور اجتماعی دارند
‫و خوب می فهمند و نمی خواهند زیر بار این بی عدالتی
‫بروند.
حکومتی که به زور اسلحه و کشتار و زندان کردن مردم
‫در ایران بر سر کار است ، مرتب با تبلیغات زیاد می گوید
‫این یک مسئله داخلی است
‫‫بعضی از سخن گویان بعضی از کشور ها هم گفته اند ،
‫این ‫یک مسئله داخلی است ، اما چنین نیست.
‫این یک مسئله داخلی نیست.
‫این مسئله جامعه جهانی است.
‫این مسئله ملتی هست که آزادی می خواهد و در مقابل
‫خواسته های مسالمت آمیز ، چماق و چاقو و گلوله
‫دریافت می کند. شنیدن پیام های همراهی وحمایت
‫از سوی سران ‫دیگر کشور ها ، به مردم ‫ایران ،
‫چه کمکی برای مردم است؟
اگر ‫همین الان هم اسلحه به مقدار کافی در دست
‫مردم قرار بگیرد ، باعث کشت و کشتار و تلفات بسیار
‫از هر دو طرف می شود که راه حل مناسبی نیست.
آیا امکان این هست که سران کشورهای قوی یا صنعتی
‫بطور خصوصی و قوی و موثر ، سران ایران را وادار کنند
‫که ‫مردم ایران را آسوده بگذارند‫؟
یعنی مردم ایران یک سیستم دموکراسی و آزاد
‫داشته باشند ، بدون اینکه تحت فشار یک نیروی
‫مذهبی و یا دیکتاتوری دیگری باشند.
‫با هر سیستمی که ایران اداره شود ، و اداره کشور
‫بدست هر کسی که باشد ، در هر صورت ‫تجارت و
‫داد و ستد با کشورهای صنعتی برقرار ‫خواهد بود ،
و ‫کشورهای قوی با آزادی مردم ایران ،
‫چیزی را ‫از دست ‫نخواهند داد.
‫..
سوز‫
۷ تیر ۱۳۸۸ − 28.06.2009

هیچ نظری موجود نیست: