وبلاگ
..
به پیری جوان شد ز گفتار او
روانم، نشاید شدن با وی ام، روبرو
ستوده مرا وُ همین صفحه ام
سرود وُ نوشتی، که بَر کرده ام
.
چو شعر وُ سروده، ز ِ من دیده ای
جوانم، تو پندار چو خود، کرده ای
مرا داده لینکی، که پیدا کنم
به سبکش ورا، وب ، تماشا کنم
.
بدین سان جوانان کنند، صفحه رو
مرا صفحه دیدی، ندیدست رو
به وب سازی اش، بُد ، نوین ایده ها
گرافیک وُ فورم وُ فراوان، ادا
.
تو را دخت زیبا، هنوز سال هست
مرا، سال ِ دیگر، نوازد به شصت
و لیکن جوان است، چو اندیشه ام
شبان وب نویسی، شده پیشه ام
.
به پندار وُ افکار، دارم اند، بسی
بسال وُ زمانه به آخر، نمانده بسی
نوشتن به سایت وُ، بلاگ است، غنیم
بگرما، نه باد است، خوش آید نسیم
.
نوشتن بُده کار ِ من، از زمانی، جوان
به تکثیر وُ گستر، نبوده توان، آن زمان
نمایم به وب بر، نوشته عیان
که خوانند وُ دانند، دیگر کسان
.
که روح من از، خاک ایران بُوَد
توانم، ز شور آفرینان بُوَد
بسان ِ بزرگ مرد ِ والای ِ توس
بدارم دلی پر، ز آلام روز
.
که جُور ست، بزرگان ملل را، مدار
ربودند ز بوم وُ ز مردم، ز کشور قرار
ستانندمان، کان وُ نفت وُ جوان
به مردان دولت هم وُ ، انفیان
به انکار والا تباران این مرز وُ بوم
ز خارج بکوشند وُ خائن، همی اندرون
.
بسازند همین خوار، پیشین من
که شاید کنند، خویش، هم پیش من
چه اندک نگاشت، اصل وُ ایمان من
نه پرورد چو کوروش، جز ایران من
.
ندارد جهان چون، فریدون وُ جمشید ِ کی
نیارد زُدود، فخر ِ پیشین، ز ِ وی
.
بفردوسی وُ حافظ وُ سعدی وُ مولوی در جهان
نبُد دست یازی، کسان را ، توان
.
سوز
16 اسفند 1386 - 06.03.2008 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر